尚平游岳定何年,饮蜡群中戏拍肩。双鬓欲沾梅峤雪,孤怀悽断竹林烟。
衡门细雨淹三径,欹案隆寒对一编。吟傍槁梧看腊尽,此心潜发在花前。
孤雁声嚘嚘,忧如司马牛。
君不见煮豆燃豆萁,斯人者斗米尺布渠岂羞。
知有鹡鴒在原不,知有棠棣之华不。
家居琼馆海山隅,腹内包藏三教书。
明月清风为活计,蓬头跣足走寰区。
玉炉丹熟斟琼醑,金阙朝回唱步虚。
要识我侬真面目,广寒宫里看蟾蜍。
东皇剖破勾芒腹,锦心绣肠香馥郁。
绛都风雨僝僽春,花魂无主自精神。
黄鹂初唤柳开眼,海棠枝上春烟暖。
离出一点两点红,墙头红腮微笑风。
东原去后花无主,春工亦懒施机杼。
亭前忽遇诗酒仙,花亦喷出些龙涎。
风催雨趱花不辨,满庭芬芳生烂熳。
牡丹吐火花欲然,日将锦绣铺苔毡。
诗狂梦与花神饮,酒醉不与花神寝。
酒阑令我忆东原,花木虽在人恻然。
此诗终不为花作,惆怅东原此丘壑。
而今赏花不见人,但见蜂蝶飞闲亭。
花外东风作小寒,轻红淡白满阑干。春光不与人怜惜,留得清明伴牡丹。
贵贱交游二十年,忍将老泪洒新阡。盖棺不必论身后,入室犹如在眼前。
一首诗今为尔惜,数行志在得人编。钱塘吟士长相望,潘阆林逋孰后先?
君臣诡遇一呆僧,禊帖虽来事可惩。谁料万年归葬后,却将茧纸累昭陵。
学士才名半滑稽,沧浪歌里得新知。静思金马门前直,那似芦花被底时?
梦与朝云行处近,醉从江月到来迟。风流满纸龙蛇字,传遍梁山是此诗。
卧病劳相问,茫然意答迟。科头何气色,拊背独心知。
地湿霜凝草,庭喧雀满枝。君看燕赵俗,豪士岂长悲。
丙寅端午前三日,南宕西湖酒一卮。趁此昌蒲新酿熟,看君棠棣燕歌迟。
春风玉笋分班处,夜雨金闺对榻时。蛙在秋池分部曲,小须叔季奏埙篪。