廿载心情此日看,世人同谱我同坛。小楼烟雨卑栖极,峻岭薯芋供食难。
凝公寮里汤仍沸,南老船头力又单。鼻大耳长原有种,不须人说大还丹。
孤舟又向海门过,旧事厓山感慨多。三十已怜添白发,千秋谁与泣铜驼。
云埋断碣迂黄土,树掩离宫长绿罗。自古兴亡终若此,不须弹泪落沧波。
铁骑出西京,长嘶入虏庭。雷殷鼓鼙响,雪照宝刀莹。
山居未离群,结台拜石友。请看点头时,莫笑襄阳叟。
暮云已没乱山横,疲马踟蹰不肯行。地僻茅椽几家住,天遥江树一灯明。
喧嚣不辨舆人语,开凿新通驿路程。赖是前驱逢负弩,主人犹解重长卿。
丹鸾应瑞图,翱翔必明世。玄鹤骖上仙,近阅动千岁。
不见田间雀,微翎匪鲜华。一步恣一啄,蓬蒿足为家。
君子有远操,洞幽察其微。鸾衰怅鹤老,嗟嗟黄雀肥。
黄雀,黄雀,躯命何微。田中水阔,无粟无乾泥。黄雀饥,绕树啼。
黄雀栖,霜雪摧。随风飘泊,忽东忽西。瞥见大屋,屋底囷鹿累累。
黄雀下来,网罗高施。雀飞投罗,宛颈低垂。哀哀乞告罗者,我实苦饥。
苦饥奈何,我命当危。饥不择食,我罪当治。唯矜唯恤,仁者当念之。
掩抑鱼轩赋载驱,吞声在野鹆跦跦。扈行尚纵花门贼,入衙难徵竹使符。
旧梦百年仍锁港,残山半壁欲迁都。最怜黄鹤楼中客,西望长安泪眼枯。
锦缆罗帆翡翠舠,长年催趁午时潮。江头杨柳深相恨,折损春风几万条。
霜筠细破为双掩,中有长鱼如卧剑。
紫荇穿腮气惨凄,红鳞照坐光磨闪。
携来虽远鬣尚动,烹不待熟指先染。
坐客相看为解颜,香粳饱送如填堑。
早岁尝为荆渚客,黄鱼屡食沙头店。
滨江易采不复珍,盈尺辄弃无乃僭。
自従西征复何有,欲致南烹嗟久欠。
游aa2琐细空自腥,乱骨纵横动遭砭。
故人远馈何以报,客俎久空惊忽赡。
东道无辞信使频,西邻幸有庖齑酽。