尚平游岳定何年,饮蜡群中戏拍肩。双鬓欲沾梅峤雪,孤怀悽断竹林烟。
衡门细雨淹三径,欹案隆寒对一编。吟傍槁梧看腊尽,此心潜发在花前。
昧爽发汾水,崇朝经白沟。茫茫古战场,四时天为秋。
断魄化腐草,精灵化寒飕。英雄不可招,世事如东流。
惟有战士骨,万古无人收。依依野草黄,恻恻行人愁。
行人愁未已,四海方戈矛。
回雁高飞隔上林,春城凝望欲沾襟。黄尘趋走馀孤剑,白首遭逢祇寸心。
淮海莺花初烂熳,长安车骑几升沉。章华远道非游豫,早事春田下玉音。
士固贵诵说,人亦要力行。气质到深厚,心术尤分明。
贵贱易迁变,是非多战争。直宜刚且正,无复弱而平。
新结一茅茨,规模俭且卑。土阶全垒块,山木半留皮。
阴合连藤架,丛香近菊篱。壁宜藜杖倚,门称荻帘垂。
窗里风清夜,檐间月好时。留连尝酒客,句引坐禅师。
伴宿双栖鹤,扶行一侍儿。绿醅量醆饮,红稻约升炊。
龌龊豪家笑,酸寒富室欺。陶庐闲自爱,颜巷陋谁知。
蝼蚁谋深穴,鹪鹩占小枝。各随其分足,焉用有馀为。
药玉船中酒似空,水沉烟上雪都融。
梅堂客散人初静,椽烛烧残一尺红。
读书不厌勤,勤甚倦且昏。
不如卷书坐,人书两忘言。
兴来忽开卷,径到百圣源。
说悟本无悟,谈玄初未玄。
当其会心处,只有一欣然。
此乐谁为者,非我亦非天。
自笑终未是,拨书枕头眠。
衰桐无叶报萧飕,卧听窗声作许愁。
檠暗冷光侵砚几,瓦疏飞片落香篝。
病思结客游梁苑,狂爱提军人蔡州。
也欲访梅湖畔去,黄尘满袖欲盟鸥。
瓜芋村边一亩宫,闭门不复问穷通。
生羞奏技伶人里,死怕标名狎客中。
讲学有谁明太极,吟诗无路和薰风。
身今老矣空追悔,但祝吾儿勿似翁。
空庭一树影横斜,玉瘦香寒领岁华。解道广平心似铁,古来先已赋梅花。