万里清江占一湾,丛生桂树点幽闲。谁人得似刘郎子,赋到淮南大小山。
坏墙幽径草青青,何处园林是旧京。
海气或生山背雨,江潮不到石头城。
英雄消歇无人语,形势周遭夕照明。
回首长干思无限,水风杨柳作秋声。
运尽黄旗晋祚开,天星俄复坼三台。方惊掘地双鹅起,已见浮江五马来。
草暗离宫碑仆土,雨残战地骨生苔。当时一掬新亭泪,犹带寒潮日暮回。
纵恬高蹇徇真愚,元也中心怯畏途。共命不能同好恶,寄生那有异荣枯。
为营独醉成三窟,方引双溪入五湖。就著鹤头书背上,已私宏景两牛图。
邀出苧罗山,送上姑苏台。果迷吴主意,都忘越兵来。
诳人吐尽胸中墨,不料反为人所得。
祸变之来非所虑,仅与诗人供一筹。
韩非竟以说难死,杨恽诗成汙刀机。
子云嗜学甘寂寞,晚年奇字终投阁。
撑肠文字五千卷,不救颜回忍饥面。
三年博士冗不治,半生铅椠宁非痴。
老兵两眼不识书,饱食高眠我不如。
箯舆选胜暑风轻,渺渺西岑得化城。
应供佛元无往相,教忠皇为锡嘉名。
竹窗栉发晨光薄,松径褰裳午荫清。
安得一单长寄此,跏趺静看篆香萦。
西狩知何获,惊嗟遍国人。自怜方叹凤,何事又逢麟。
伊昔追戎地,于今较猎频。三家如此僣,一角岂为珍。
笔绝真伤鲁,书成已系秦。同时多虎辈,谁信兽能仁。
寺古碑犹在,尘埃半已漫。骑驴应懒下,逐字细吟看。
钩画雕镌古,虫鱼辨识难。停鞭攲帽立,缓辔耸肩寒。
应笑修明字,还如援据鞍。归吟风掠耳,影瘦夕阳残。
见师画像如师活,聚散如何呼又喝。似与不似吾不知,却是梦中青直裰。