伯夷饿空谷,务光沈清泠。汤武首征诛,白公徇其名。
嗟哉古贤达,举足罹天刑。茫茫大造间,遗迹若蟭螟。
升高望宇宙,摄衣御云軿。追随广成子,乘化入瑶京。
九州一抔土,何以劳我精。五岳一拳石,聊以栖吾形。
清时厌藜藿,挟策干承明。肃肃中天宇,列宿悬神京。
衣冠萃阊阖,谒帝罗群英。如何攀龙客,相弃若浮萍。
长啸出宛洛,驱车返柴荆。升高望八荒,濯足临四溟。
商山岂不贵,畏垒岂不荣。大哉鲁尼父,著作垂千龄。
联飞鸿翼度天涯,并握鸾笺思转遐。季重词名元海岱,孟阳诗笔半云霞。
提携顿觉燕金重,顾盼宁愁赵璧瑕。宛转双珠呈夜色,不知庭月坠春笳。
深居赢得近蓬莱,路转黄金百尺台。入座风流垂拱客,登坛名誉建安才。
双扉积翠西山堕,四壁新凉上苑来。清簟画帘争奕罢,坐携明月向苍苔。
绕架琳琅四壁前,翛然门巷似神仙。风驱残热先开径,雨送新凉骤入筵。
三俊联翩飞宛洛,一经憔悴卧幽燕。毋嗟老眼风尘下,赌墅犹能压谢玄。
荆卿卧燕邸,屠狗相过从。朝为太子客,暮出辽城东。
酣歌和渐离,壮士发尽冲。前登咸阳殿,意气何其雄。
左操督亢图,右揕秦王胸。剑术岂云疏,天运良已穷。
寥寥易水上,万古悲寒风。
山川相对一悲翁,往事纷纷梦寐中。
邂逅故人恩意在,低徊今日笑言同。
看吹陌上杨花满,忽忆岩前蕙帐空。
亦见桐乡诸父老,为传衰飒病春风。
溅溅溪流散,苒苒石发开。
一朝辞浣沙,去上姑苏台。
歌舞学未稳,越兵俄已来。
门上子胥目,吴人岂不哀。
层宫有麋鹿,朱颜为土灰。
水边同时伴,贫贱犹摘梅。
食梅莫厌酸,祸福不我猜。
秦莫恃栈阁,吴莫恃壍江。
不能恃以德,二国竟亦降。
迩来屡兴废,由险轻万邦。
谁知荒凉城,空存如刳腔。
我今经其下,吊古语愧哤。
嗟哉石头潮,助怒常舂撞。
我家唯有一团月,挂在飕飕草屋东。
玉兔已为公取玩,更休窥望桂丛中。