纵迹初逢墨妙堂,残碑曾识旧文章。湖光亦似投书浦,诗格何如奉礼郎。
广院槐芬蝉语寂,满江秋色鹤程长。谁能更学东方朔,折桂门前奉一囊。
大家贤范女中师,为爱恩华照寿眉。灯火承欢宜令妇,风云腾跃问佳儿。
日回南沚蘋花丽,喜入东堂燕子知。欲报春晖岂无处,儗翻震泽作瑶池。
科名伊吕恰相当,何许燕公托后行。海上衣冠今尔尔,山中风度复堂堂。
尘埃不见渔阳恨,絮酒徒闻蜀道长。可信柳州还墨客,未窥经济论文章。
皇橘醑翁映二毛,春风长日读离骚。老饕意态凭描画,细嚼豚蹄当左螯。
数家庄上三年别,此日重过兴复深。池暖罩鱼初入馔,亭阴栽竹欲分林。
游蜂晚集衙回课,鸣鹤时闻子和音。绕社菜花黄蝶舞,扶桑篱落忆行吟。
昔别辽河畔,今来济水滨。寻常一分袂,二十七年人。
兄弟尚谁在,存亡各怆神。高年思骨肉,庶一慰慈亲。
腐烂文章仗琢磨,饥驱万里逐风波。长安亲见知交少,南粤还愁瘴疠多。
家返钱塘身又去,书传梅岭雁难过。却伤无计留琴剑,挥泪离亭一浩歌。
小室藏幽邃,公馀足自娱。纵横四五步,花竹两三株。
长日鸦反哺,晴檐燕引雏。家庭饶至乐,岂必羡华膴。
白头兼莫春,非复芳菲节。展转心忽伤,深悲蕙草歇。
严风吹空声凛冽,摧肌砭骨须眉磔。入门呼酒索大觥,指直唇结喝不得。
主人持杯向口倾,手足渐融寒渐释。绣囊绮匣出真容,丐余呵冻题其额。
展卷霜髭朴貌迎,锦毹云屏俨贵客。我问主人今何为,面颊生赪气忽噎。
积年旧忿一时来,欲言不言旧嗗呐。遥遥派系出东山,襄平世职传先烈。
天厌旧德群寇兴,乾坤万象重胚结。兴朝定鼎有驱除,蛟龙争向朱门活。
飙回影附迹非初,纵是骅骝任驽劣。语罢呜咽泪沾巾,满堂宾客色不悦。
饮酣狂叫问青天,满地霜华延霜月。我归出门谢主人,丈夫遇合难豫决。
君不见卫青将相出平阳,史册千秋昭壮节。