展开阅读全文
今日我复悲,坚卧脚踏壁。
古来共一死,何至尔寂寂!
秋风两京道,上有胡马迹。
和戎壮士废,忧国清泪滴。
关河入指顾,忠义勇推激。
常恐埋山丘,不得委锋镝。
立功老无期,建议贱非职。
赖有墨成池,淋漓豁胸臆。
力不扶微学,心犹守旧闻。
壁间科斗字,秦火岂能焚?
面骨峥嵘鬓欲疏,退藏只合卧蜗庐。
自嫌尚有人间意,射雉归来夜读书。
不斗门馆华,不斗林园大。但斗为主人,一坐十馀载。
回看甲乙第,列在都城内。素垣夹朱门,蔼蔼遥相对。
主人安在哉,富贵去不回。池乃为鱼凿,林乃为禽栽。
何如小园主,拄杖闲即来。亲宾有时会,琴酒连夜开。
以此聊自足,不羡大池台。
日高犹掩水窗眠,枕簟清凉八月天。泊处或依沽酒店,
宿时多伴钓鱼船。退身江海应无用,忧国朝廷自有贤。
且向钱唐湖上去,冷吟闲醉二三年。
山外黄云晚,溪头白雪深。不知岚气重,但觉水痕侵。
老眼转愁坐,孤怀聊醉吟。樵声随远近,钓影任浮沉。
朔云生晚雨,腊霰集狂风。
不数花多出,安知天更工。
漫阶夜已积,万物晓初蒙。
谁忆新丰酒,乘驴灞水东。
高树荫柴扉,青苔照落晖。
荷锄山月上,寻径野烟微。
老叟扶童望,羸牛带犊归。
灯前饭何有,白薤露中肥。
昼出耘田夜织麻,村庄儿女各当家。
童孙未解供耕织,也傍桑阴学种瓜。
穉子呼牛女拾薪,山妻自膾小溪鱗。
安知曝背庭中老,不是渊明行輩人。