东吴有赋客,愿识阳台仙。彩毫飞白云,不减郢中篇。楚水五月浪,轻舟入暮烟。巫云多感梦,桂楫早回旋。
闻说湘川路,年年古木多。猿啼巫峡夜,月照洞庭波。
穷海人还去,孤城雁与过。青山不同赏,来往自蹉跎。
去国渡关河,蝉鸣古树多。平原正超忽,行子复蹉跎。
去事不可想,旧游难再过。何当嵩岳下,相见在烟萝。
江上花开尽,南行见杪春。鸟声悲古木,云影入通津。
返景斜连草,回潮暗动蘋.谢公今在郡,应喜得诗人。
从宦舟行远,浮湘又入闽。蒹葭无朔雁,柽栝有蛮神。
传吏闲调象,山精暗讼人。唯须千树橘,暂救李衡贫。
寄花寄酒喜新开,左把花枝右把杯。
欲问花枝与杯酒,故人何得不同来?
寄情于花,寄情于酒欣喜与花的盛开,左手拿着花枝右手拿着酒杯。
想问问花枝和酒杯,老朋友为什么不能一起来呢?
昨夜离心正郁陶,三更白露西风高。萤飞木落何淅沥,
此时梦见西归客。曙钟寥亮三四声,东邻嘶马使人惊。
揽衣出户一相送,唯见归云纵复横。
淮海胡文学,名犹满帝都。人谁怜李白,我欲泣杨朱。
家昔啼饥甚,身今病渴无。竹西歌吹近,想见列生徒。
昔日光明阙,昂然有此翁。不闻前贾傅,俄见罢申公。
瘦已肩如鹤,贫犹气似虹。北门端有待,岂必滞儒宫。
淮济逶迤路邈,帐帷烨耀灯孤。台阁文章藻丽,月明人在冰壶。