头上百宝钗,终身不相失。
唯有鸳鸯席,承欢难可毕。
群芳珠箔映青楼,楼上珠帘卷玉钩。
十二香衢遍罗绮,青楼和月为君愁。
卧闻邻客晓先发,亦束寝衣辞旅榻。
急雨顿止风稍动,空山微凉路不滑。
溪流向西吾适东,舟渡者三更横纵。
人心最险天自易,左路欲穷须右通。
蚕放三眠大麦熟,含桃烂红豌豆绿。
野次思之不可致,七日菜食市无肉。
南山之北归去来,摘菊剪韭手所栽。
说诗命酒花当开,焉用舍是登崔嵬。
杨花榆荚满天飞,九十风光别我时。凫鹜成行报公事,簿书中作送春诗。
暑行心日烦,孤马背中原。地势吞淮泗,山形包邓樊。
沿途官柳接,吟叶麦秋繁。赤日蒸云梦,科头思故园。
瓶中海棠亦太剧,细小翠拥胭脂深。秾姿故薰欲醉眼,芳信暗传尝苦心。
偶逢一枝已自惜,若临全树更须吟。花时不道天无意,一日常横半日阴。
赤豹黄罴贡上方,虞罗致尔自何乡。微躯亦被雕笼缚,远视犹闻宝络香。
显晦山林齐感激,喧呼道路有辉光。名鹰侧目思翻掣,细犬搔毛欲奋扬。
随侍近收擎鹘校,上林新起戏卢坊。攫兔定蒙天一笑,磔狐应使地难藏。
贡官驰马尘埋面,驿吏遭箠泪满眶。南海亦曾收翡翠,西戎先巳效羚羊。
白狼也产从遐域,白雉犹劳献越裳。圣德从来及禽兽,欲将恩渥示要荒。
夜雨清池馆,晨光散石林。一舟相过日,千里独来心。
树拥江声断,潮生山气阴。异时怀旧意,应比未逢深。
烈士有心许,佳人重情欢。投义既不易,识者良独难。
清秋理瑶瑟,为君发高弹。一曲未云乱,仰视孤鸿翻。
一举狭千里,再举青云端。我欲从之逝,羽短才力单。
声影中藏之,傥接排风翰。
白河日赤沙吐云,人喧吏閧迎神君。三月万花拥车入,满城竹马儿童出。
君昔坐郡襄汉东,气势三楚生雄风。擿奸无论汉张敞,秉义直到唐梁公。
霜飙偶折奋翅鹗,日月竟照凌云松。铁干久拟作隆栋,剑翮即暑追飞龙。
空同老儒不君识,倾盖逢之喜动色。论文开口夜尝旦,愤事扼腕昼遽黑。
南阳虽迩路终隔,音书易通见难得。我欲扳君数日住,南民望之馁待食。
君心透彻皓如玉,壶之清冰君材磊。落岿如万仞之立壁,高议足以排山岳,伟文足以华人国。
只恐兹邦难久留,汉庭来徵郭细侯。