屋角峥嵘斗柄移,案头萧索烛花垂。
与时消息评新药,若节春秋忆旧诗。
饥饭困眠全体懒,风餐露宿半生痴。
尊前现在休嫌老,最後屠苏把一巵。
偶然寸木压岑楼,且放渠侬出一头。
鲸漫横江无奈暟,鹏虽运海不如鸠。
躬当自厚人何责,世已相违我莫求。
石火光中争底事,宽颜收拾付东流。
烟雨桃花夹岸栽,低低浑欲傍船来。
石湖有此红千叶,前日春寒总未开。
雨洗新秋夜气清,悴肌无汗葛衣轻。
画檐分月下西壁,络纬飞来庭树鸣。
展开阅读全文
昔遇风雪时,孤舟泊吴埭。
江潮未应浦,尽室坐相对。
行庖得海物,咸酸何琐碎。
久作北州人,食此欣已再。
是时值新岁,庆拜乃唯内。
草率具盘餐,约略施粉黛。
举杯更献酬,各尔祝鲐背。
咀橘齿病酸,目已惊老态。
岂意未几年,中路苦失配。
嘉辰众所喜,悲泪我何耐。
曩欢今已衰,日月不可赖。
前视四十春,空期此身在。
世事都厌闻。读书未忍退。
过目虽已忘,宁舍心久爱。
何当往京口,竹里翦荒秽。
行歌乐暮节,薪菽甘自刈。
江燕入朱合,海棠繁锦条。
醉生燕玉颊,瘦聚楚宫腰。
曾未分香去,尤宜著意描。
谁能共吹笛,树下想前朝。
展开阅读全文
世人何恶死,死必胜於生。
劳劳尘土中,役役岁月更。
大寒求以{左日右奥},大暑求以清。
维馁求以饁,维渴求以觥。
其少欲所惑,其老病所婴。
富贵拘法律,贫贱畏笞榜。
生既若此苦,死当一切平。
释子外形骸,道士完髓精。
二皆趋死途,足以见其情。
遗形得极乐,升僊上玉京。
是乃等为死,安有蜕骨轻。
日中不见影,阳魂与鬼并。
庄周谓之息,漏泄理甚明。
仲尼曰焉知,不使人道倾。
此论吾得之,曷要世间行。
江南腊月前溪上,照水野梅多少株。
艳薄自将同鹄羽,粉寒曾不逐蜂须。
桃根有妹犹含冻,杏树为邻尚带枯。
楚客且休吹玉笛,清香飘尽更应无。
夜久方虑寂,空堂灯烛明。
落叶有暂响,暗虫无停声。
力学不为己,甘贫且徇名。
聊为咏怀篇,还想阮步兵。
院落无人到,游丝自短长。细风添霁色,斜日转流光。
柳入莺边嫩,花飞燕外香。一杯春昼永,试与问年芳。