考槃虽在陆,滉瀁水云深。正尔沧洲趣,难忘魏阙心。
綵舟停画桨,容与得攲眠。梦破蓬窗雨,寒声动一川。
诗筒连画卷,坐看复行吟。想像南湖水,秋来几许深。
池上坐来久,风荷杂雨声。林虚容鸟度,水动见鱼行。
意惬理无忤,神閒苧亦清。裴回不知晚,有待月华生。
瞻彼洛京兮,噫!宫阙连城兮,噫!非我故乡兮,噫!鹿车辚辚兮,噫!
归全其身兮,噫!
布谷声初定,欣看麦已秋。两岐虚颂瑞,八口但消忧。
地薄难盈室,心劳岂植畴。独怜春雨足,兼可望瓯窭。
玩世优游此日心,岂于名利问升沉。閒身幸许依庐岳,混迹何须羡汉阴。
鸟道艰危容拙宦,凤池清切足高吟。琵琶若对江州月,最是新诗豁远襟。
月峡瞿塘云作顶,乱石峥嵘俗无井。云安酤水奴仆悲,
鱼复移居心力省。白帝城西万竹蟠,接筒引水喉不干。
人生留滞生理难,斗水何直百忧宽。
秋野日疏芜,寒江动碧虚。系舟蛮井络,卜宅楚村墟。
枣熟从人打,葵荒欲自锄。盘餐老夫食,分减及溪鱼。
易识浮生理,难教一物违。水深鱼极乐,林茂鸟知归。
吾老甘贫病,荣华有是非。秋风吹几杖,不厌此山薇。
礼乐攻吾短,山林引兴长。掉头纱帽仄,曝背竹书光。
风落收松子,天寒割蜜房。稀疏小红翠,驻屐近微香。
远岸秋沙白,连山晚照红。潜鳞输骇浪,归翼会高风。
砧响家家发,樵声个个同。飞霜任青女,赐被隔南宫。
身许麒麟画,年衰鸳鹭群。大江秋易盛,空峡夜多闻。
径隐千重石,帆留一片云。儿童解蛮语,不必作参军。
南国调寒杵,西江浸日车。客愁连蟋蟀,亭古带蒹葭。
不返青丝鞚,虚烧夜烛花。老翁须地主,细细酌流霞。