小山障江带城陴,官道绕出湖一涯。冈峦黄落荷芰死,展此百顷涵空漪。
古台在此实微阜,牙琴久绝音以希。我来拊膺坐还嘅,小憩聊敌疲与饥。
物生能事盖殊趣,如鱼自潜鸟自飞。眼前山水谁赏得,况乃意向穷渊微。
百年人已竟孰重?奚取辛苦求中期。汪铭宋歌骋文字,兵火所隔馀残辞。
游人三五岂怀昔,竞爱亭榭娱斜晖。乎舟撇波绝湖去,回望延伫含清悲。
雅颂赐名嘉庆年,《八旗诗集》已流传。更看文苑搜奇作,始信经香配昔贤。
祭酒伤心古怀抱,使君慧业旧姻缘。松声窗下添悲壮,想见初成作者篇。
人间闲气漫相关,触热扁舟倦往还。楚泽混茫方入夏,暮云崷崒忽连山。
当歌暗觉忧伤魄,顾影难凭术驻颜。海内相哀能几辈,殷勤缄札赖云鬟。
曾拟钱塘吊古词,薄游今乃戏于斯。西风何限平生思,斜日从谁一咏之。
音容别后远悠悠,寥落他乡土一抔。野水寒禽空对客,夕阳红树更关愁。
手披荒草孤坟在,泪洒残梅一笛秋。淮海十年多少恨,几人归葬故山头。
单父琴声乐未央,松枝欲寄锦堂香。仙凫健翮遥天起,夏日晴云拂地长。
异绩已高循吏传,大丹还拾紫罗囊。珊瑚海畔潮千顷,月满馀辉照画廊。
不肯过江东。玉帐匆匆。至今草木忆英雄。唱著虞(yú)兮当日曲,便舞春风。
儿女此情同。往事朦胧。湘娥(é)竹上泪痕浓。舜盖重瞳(tóng)堪痛恨,羽又重瞳。
玉帐:军帐之美称。匆匆:急急忙忙的样子,指项羽四面楚歌,自刎乌江。
儿女句:韩愈《听颖师弹琴》:“昵昵儿女语,恩怨相尔汝。”湘娥竹:舜帝死后,二湘妃泣泪落翠竹,在竹上留下斑迹,人谓之斑竹。
扉开日华早,路转霜花鲜。
游鸿得嘉客,健鹤随老仙。
舴艋野渡浅,略彴孤村连。
纡余盘龙外,杳霭乌猿边。
麦畦破冻划,稻架烘晴悬。
万鸦暗澒洞,只鹭明{左女右便}娟。
寺古缭虚嶂,房深贮澄涟。
珍鳞紫金睟,秀石苍玉挛。
住僧自缚律,爱客能逃禅。
老帖不容搨,枯琴尚堪弦。
出访文举碣,还息维摩毡。
窗晖梅枝月,帐郁柏子烟。
吸清饱蝉腹,拥薄攒龟肩。
忍寒如忍艾,望晓犹望年。
报明翠鲸壮,送暖红鳞妍。
读易坐方稳,搜诗去俄翩。
行行晋县垒,历历吴墓田。
森峭径绝壁,嵌空派危泉。
飞堕雪珂境,撼动冰轮天。
憩寂小养隽,挟酣急凌巅。
阁摧失杰咏,岩在余奇镌。
夕气生远屿,倦怀寄平川。
路旁柳如此,陌上花依然。
数年束强项,一日舒联拳。
大千自鹏鷃,方寸皆鱼鸢。
东风染芳碧,更着寻春鞭。
响泉一派落天风,人在浮云柳絮中。
亭午柴关犹未启,碧玲珑底拒霜红。
不用忧春雨,时来百草芳。
猫头肥可臿,雀舌嫩堪囊。
旧酒闻香烈,新诗索味长。
樱桃空落去,吾老白云乡。