兄为吾祖之长孙,能将孝义持家门。
耕凿不随时俗改,衣冠颇有古风存。
我家东冈旧乡土,谷有田场桑有圃。
诸兄喧哗逐城市,兄也萧条守环堵。
仆童驯雅妻更良,男女膝下皆成行。
女长适人止近里,男大为农不出乡。
只今汝年六十七,我翁为叔汝为侄。
岁时相看如父子,登堂过庭礼不失。
弟昔省兄尽君欢,夜秉灯烛罗杯盘。
兄前劝饮嫂劝餐,留我一月相盘桓。
自从离兄仕下都,都城谁是悠悠者。
万户清晨霜满裘,九衢白昼尘随马。
朱门金锁午未开,我曹不敢骑马回。
此时吾兄正稳卧,日高户外无人催。
爱兄好静谢尘网,一卷道书常在掌。
托身未肯附年少,举手何曾揖官长。
顷来生事日看微,种麻自织身上衣。
少儿从学长干蛊,我兄心中无是非。
君不见人间岁月坐相迫,胡为东城复南陌。
兄今已作白头翁,弟亦长辞青琐客。
山中桂树况逢春,谷口桃花更照人。
花前树下一壶酒,弟劝兄酬不畏贫。
垒垒高山,莽莽代谷。城边风起沙漠漠,城内惟闻奏胡乐。
太守下车,买牛息戈。陶民礼义,朝弦暮歌。北历黄沙碛,南游白草原。
五马何秩秩,朱英导文轩。嗟哉太守亦孔武,时时较猎西山下。
余视世间人,岂无兄及弟。荣瘁间同根,具迩殊廉陛。
式好任埙篪,名实不堪礼。宦达即齐名,参商逐旅邸。
闽海多贤豪,二老表林皋。诗书敦夙尚,水石美游遨。
友爱念弥笃,乡闾慕转高。辞荣乐丘贲,家声起誉髦。
令德宜寿岂,锦衣炫庭綵。同时荷紫纶,皇恩深若海。
锡服相辉鲜,素澹元无改。雏驹总凤龙,移忠未休怠。
粤徼已澄清,屏翰出江城。观风过海岱,齐鲁遍诸生。
风雨对床夜,池塘梦草情。教仕迭跻膴,黄发逮三旌。
失意穷边去,孤城值晚春。黑山霞不赤,白日鬼随人。
角咽胡风紧,沙昏碛月新。明时至公在,回首莫因循。
吴船花外发,欲去重踌躇。后会定何日,相思频寄书。
晓林啼帝魄,春网荐王馀。笠泽维梢处,因寻鲁望居。
昂昂野鹤在鸡群,客里相逢又见分。酒醒玉箫江左月,梦回白马广西云。
洞庭秋水连天去,建业寒潮入夜闻。君过此时应忆我,我逢此际却思君。
绿发参军门不出,黄岩老叟肯相过。九重玉食常年进,千里金柑细马驮。
绿水青山南郡远,毳袍貂帽北风多。同年若问侬消息,为说愁来无奈何。
清夜宫车出建章,紫衣小队两三行。
石阑干畔银灯过,照见芙蓉叶上霜。
万里新寒袭敝裘,故人何在独登楼。江山摇落愁无际,鸿鹄哀鸣去有求。
北首长安云日暮,西风淮海戍尘秋。谁怀杞国千年虑,目绕碧天空自流。
合既无缘竟别离,可堪相见又时时。风来水面非关约,月上梢头未可期。
厚施恩情消薄福,浅尝滋味耐深思。明知取冷难身熨,痴立空庭任露滋。