岁晚谁同涧谷槃,一牛呼犊野烟寒。
村如有雪荞花白,山未著霜桐叶丹。
是处丰登茅店酒,老夫閒散竹皮冠。
醉归更草郊居赋,传与诗人作画看。
亦笑卢仝屋数间,野猿皋鹤共跻攀。
才登楼见一溪月,不出门行十里山。
有兴自携残藁醉,无人得似老夫閒。
樵青莫掩柴扉路,留与春风作往还。
诗卷空留紫翠间,风花飞絮岂堪攀。
埋云已笑梦中梦,敲月更烦山上山。
长短百年谁是主,死生一概匹如閒。
病余勘破人间事,底用瞿昙说八还。
声名空自落人间,要是龙鳞不可攀。
春水白鸥多载酒,夕阳黄犊饱看山。
老吾於传懒我癖,之子有诗忙是閒。
四海流传如见问,为言飞鸟倦知还。
老子浮沉田里间,犊车辕许野人攀。
饮中仙去东西玉,行处不传大小山。
天且莫教三月尽,我今无负一生閒。
春寒正惬牛衣暖,富贵从渠昼锦还。
坎止流行一任他,年华其奈老夫何。
贫知醉有回天日,早得閒为却日戈。
野烧青归烟仿佛,溪痕晴涨雪坡陀。
屠苏只对梅花饮,茅屋竹篱春意多。
展开阅读全文
一家一夫排门起,五家一甲单出里。
夫须襏襫潦雾愁,与官输木供边垒。
沙场草青胡运衰,军书抵急飞尘埃。
官须排杈二十万,岩邑配以三千枚。
黠贪分头挼裳唾,田里宁容高枕卧。
望青径指三尺坟,踏白邀为万金货。
残尔家,尔勿嗟,行取金钱宁尔耶。
小人所忧在一饭,政坐尔冢残吾家。
待吾举火者百指,母已癃病儿垂髽。
社朝浸种亦已芽,秧田未翻生荠花。
吏呼劝农今几日,典衣已供塘堨册。
九年回首奈若何,梦绕江南与江北。
茅茨烟水隔孤村,雪冷谁敲月下门。
只与梅花曾有旧,暗香时肯到洼尊。
雪压横枝卧浅波,三花五蕊不须多。
平生为尔添诗兴,今日无诗奈尔何。
枯梢横出竹疏疏,挟雪吹香梦自孤。
立到夜深难着语,怕渠去说与林通。