年年睡债苦相关,好梦长随苦角残。
作意归来偿宿负,透窗遮莫已三竿。
三万里河东入海,万千仞岳上摩天。
遗民泪尽胡尘里,南望王师又一年。
老懒开编早欠伸,强搔短发照青荧。齑盐二十年前梦,尚想长廊撼夜铃。
王师出城南,尘头暗城北。
五军战马如错绣,出入变化不可测。
逆胡欺天负中国,虎狼虽猛那胜德。
马前嗢咿争乞降,满地纵横投剑戟。
将军驻坡拥黄旗,遣骑传令勿自疑。
诏书许汝以不死,股栗何为汗如洗?
但苦奇寒恼病翁,岂知上瑞报年丰。
一庭不扫待新月,万壑尽平号断鸿。
茧纸欲书先研冻,羽觞才举已尊空。
若耶溪上梅千树,久我今年系短篷。
丈夫孰能穷,吐气成虹霓。
酿酒东海乾,累麴南山齐。
平生搴旗手,头白归扶犁。
谁知蓬窗梦,中有铁马嘶?何当受诏出,函谷封丸泥,筑城天山北,开府萧关西,万里扫尘烟,三边无鼓鼙。
此意恐不遂,月明号荒鸡。
得道如良贾,深藏要若无。
冶金宁辄跃?韫玉忌轻沽。
儒术今方裂,吾家学本孤。
汝曹能念此,努力共枝梧。
古人已死书独存。
吾曹赖书见古人。
後之视今犹视古,吾书未泯要有取。
贾生痛哭汉文时,至今读之有余悲。
魏徵嘻笑封德彝,生亦岂责绛灌知。
穷秋风雨卧孤馆,万世悠悠百年短。
垂死成功亦未晚,安知无人叹微管!
少从师友讲唐虞,白首襟怀不少舒。
旧谓皆当付之酒,今知莫若信吾书。
朱黄参错鸡鸣後,签帙从横月堕初。
抚几欣然时有得,此翁作计未全疏。
稽古衰犹力,翻书夜达晨。
思人频掩卷,感事忽沾巾。
世阅几春梦,身今一老民。
忍穷端已惯,蔬食又经旬。