浩荡生涯计,凄凉客子心。岁从官历尽,忧入鬓毛深。
月气含窗户,汤声转釜鬵。馀生无所慕,持此卧山林。
将军初出塞,列阵龙城南。霜飞杀气肃,日落战声酣。
弩彀毒流矢,锋交血染函。单于行系颈,嫖姚且停骖。
凯旋何神速,破敌有兵贪。
冰为肌骨玉为神,林下归来见美人。冷眼笑看千树雪,含情欲赠一枝春。
花飘萝径留芳迹,诗刻苔碑生绿尘。落日孤坟吟眺苦,仙魂犹想绕湖滨。
方欲题诗寄草堂,远劳移棹过沧浪。十年同饮三江水,一笑相逢两鬓霜。
田野无人鸦种麦,漕渠通海蟹输芒。凭君莫话悲秋事,且复持杯送夕阳。
有客有客髯而紫,左挟秦弓右吴矢。自言家本关中豪,黄金散尽来江沚。
年来倦上仲宣楼,裹粮且记侯赢里。腰间匕首徐夫人,河畔荒丘魏公子。
悬知吊古有深愁,慷慨登车不可止。自从盗决黄河奔,大梁未有千家村。
烽火但增新战垒,尘沙非复古夷门。短衣聊向将军幕,长剑终酬国士恩。
落日驱车临广武,春风试马出轘辕。丈夫佩印乃恒事,安能郁郁老丘樊!
王郎顾我深叹息,一见欢喜如旧识。此行不但为封侯,人生贵在抒胸臆。
江上杨花白雪飞,梁园芳草青袍色。盾鼻犹堪试彩毫,莺声聊为停珠勒。
醉后狂歌气若云,军中教战容如墨。春风拂地车斑斑,起看明月揽刀环。
平台宾客久零落,至今汴水空潺湲。怜予偃蹇风尘际,年来罄折雕朱颜。
已知苦被雕虫误,强弩欲挽不可关。待尔他年分虎竹,相从射猎终南山。
吾闻栋明堂者邓林木,山樗不入匠石目。樗诚可弃未若栲,樗在巘兮栲在麓。
侯官少府不屑住,身大如丘嫌矮屋。摆除敝屣归去来,架栲为亭不费筑。
东边瓮牖惯吞月,照见鞠躬进汤粥。哦松那如负米甘,嗤彼空吟莪蓼蓼。
眼前万物尽刍狗,凿混沌死北帝倏。高骑日月游六合,无何有乡暮即宿。
叫文襄公公在天,至今国活犹食肉。封丘厅事仅旋马,光禄之官非太祝。
英公门户郑公笏,田园鬻尽笏不鬻。公孙可寿一百年,公在吾为公作仆。
馆甥归去当登堂,要我作诗诗在轴。
骏缰络卑枝,荼垒巢上干。天鸡立高颠,用口作昏旦。
蠕蠕群动间,机息肯汗涣。开华与结实,纳甲刚百换。
累累缀星曜,终海枯石烂。狡儿饥欲偷,耄王空扼腕。
堂前忽见之,眼眩杂花乱。遂疑渝之源,脉与昆崙贯。
借君报主身,白日生羽翰。飞归拜堂下,修爵进无算。
更祈三青鸟,母徒邈云汉。常立堂东西,如立王母畔。
一笱费一竹,得鱼不盈觔。一笮费千竹,度人纵如云。
费竹有多寡,终非爱竹人。筐成塈落梅,忍杂土与尘。
笾实荐宗庙,凛然对明神。用有贵贱异,能免伐竹频。
尚有汗简编,圣言载谆谆。妙道固有托,蠹朽伤其真。
忆昔得此种,潜夺蟹谷春。竟尔隐其下,人曰竹隐君。
子乃更爱竹,孙尤爱无伦。视竹如视家,谁能乐家贫。
桑梓恭敬止,毛里不属身。丘木有松楸,望之忍为薪。
白凤下啄实,不知在何晨。虽当伶伦来,要使常回轮。
潞江寒欲冰,柳州水如汤。万里赴百粤,十年归番阳。
江头别时儿,今作长髯郎。有力哮如虎,挺身驾长航。
指言百粤路,远在西南乡。衡山高峨峨,洞庭渺茫茫。
借问水穷处,一源判离湘。离合牂合郁,其流遂汤汤。
溯牂且溯郁,是为柳州疆。二州十县地,荣瘁孰主张。
遐迩皆天氓,周室开明堂。颂声如可作,太史纪循良。
江边飞将猛如虎,手持神臂二石弩。白叟呼之立少许,立竹之阴不知午。
叟初栽竹栽一母,母生儿孙孙缕缕。竹知叟恩叟不语,试离竹行数十武。
诳竹无知遂飘举,百里千里析津府。竹谁灌之畚以土,将有兵士环如堵。
叟前呼之竟何取,叟今疾趋若风雨。