玉仙瑶瑟夜珊珊,月过楼西桂烛残。
风景人间不如此,动摇湘水彻明寒。
眼前迎送不曾休,相续轮蹄似水流。门外若无南北路,
人间应免别离愁。苏秦六印归何日,潘岳双毛去值秋。
莫怪分襟衔泪语,十年耕钓忆沧洲。
米监煎蹙意何如,尽日逍遥不费书。
债作拘留身莫赎,诗成困痼力难除。
事钱不谨兄移爱,与世留心客有馀。
幸各身闲好同伴,相思如许却相疏。
楚乡槐市忆当年,锦绣文章六艺先。
朱绂哀怜应有在,白头故旧各凄然。
修文地下埋英骨,遗爱江城付彩编。
造化於公意良厚,不教丹旐涉长川。
真姬并命海之涯,化血啼鹃落日斜。奇节直符天地数,幽贞谁比帝王家。
要求同死冰添冷,肯使孤生玉点瑕。魂气争光魁斗上,空山馨荐不胜嗟。
欲访西湖久未晴,故应穿屐踏泥行。
不因世事无时尽,那识波光有底清。
翠竹碧莲迷上下,雕栏画阁压峥嵘。
扁舟正好频来买,烟景何人与子争。
汉家无计饵单于,掖庭为出千金铢。
秀色妍姿玉不如,天子一见先嗟吁。
三千粉黛尔殊绝,谋身独拙何蠢愚。
梨花带雨辞殿隅,遗恨画工犹可诛。
世人重色多欷歔,不思婉娈同戈殳。
君王蚤识应耽娱,皇天为遣投穹庐。
乃知汉计自不疏,画工忧国非奸谀。
君不见后世佳人号太真,坐令九鼎污胡尘。
当时早解挥妖丽,长作开元一圣郡。
吾皇喜。光宠无贰。玉带金鱼荣贵。或者疑之。岂识圣明,曾主斯乡,尝相与尽缱绻,胶漆何可相离。今日风云合契。此实天意。吾皇圣寿无极,享晏粲千载相逢,我翁亦昌炽。永作升平上瑞。
初雨歇。照水绿腰裙带热。杨花不做人情雪。风流欲过前村蝶。羞成别。回头却恨春三月。
此处情怀欲问天,相期相就复何年。行过章江三十里,泪依然。
早宿半程芳草路,犹寒欲雨暮春天。小小桃花三两处,得人怜。