小雨夜复密,回风吹早秋。野凉侵闭户,江满带维舟。
通籍恨多病,为郎忝薄游。天寒出巫峡,醉别仲宣楼。
杨柳生寒莫上楼,夕阳芳草泥人愁。
情知社近迎新燕,尽卷湘帘不下钩。
杜鹃花落石阑干,新染晴波绿绕湾。
小立伫诗风满袖,一双睡鸭占春閒。
烟草茸茸匝岸齐,晴天凫浴喜清溪。
一春造化花开尽,大欠渠诗共品题。
无何桃李又成荫,水抱孤村岸岸深。
迳草不锄随意绿,要观天地发生心。
解榻方欣待◇英,挂帆千里忽南征。
锦衣白日还家乐,鹤发高堂献寿荣。
残雪楚天寒料峭,春风淮水浪峥嵘。
知君归意先飞鸟,莫惜停舟酒屡倾。
真人西度关,乃祖独知之。强著五千言,竦身弃喧卑。
灵光无时没,人世自超忽。上下千岁间,裔孙亦清出。
论兵复击剑,远与道同符。功名不如意,白发笑桑榆。
藏书天禄阁,卜居天柱山。此职无吏责,去去何时还。
山中醉白云,山下弄流水。吾已了损益,未知生死耳。
聊登千仞巅,下视寰中尘。更因长风来,挥手谢世人。
自念复远适,与君仍解携。天文鹑首尾,地势陜东西。
江汉饶风雨,关山盛鼓鼙。离忧各易老,秋意欲悽悽。
盛阳烁微阴,五月气蕴隆。天地为大炉,万物皆废铜。
俯欲濯江汉,仰思凌苍穹。缩身投蜗角,救暍号天公。
天亦哀人谋,玄云送雷风。须臾雨如泻,一埽万里空。
有似脱炮烙,又如逃祖龙。大哉造化力,因见王霸功。
未达其源,十分成现。若是其源,岂无方便。后箭尤深,何如前箭。
铁壁银山通一线。