方寸陶陶事不根,但知力饮送朝昏。
无田种秫空为吏,有麴成封即闭门。
避暑此间真有意,悲秋今日得无言。
孔公坐上多余沥,易满农家老瓦盆。
玉京咫尺不应疑,龙凤交横舞屡僛。
素色可能粧粉并,真香直到齿牙知。
珠楼先晓月未落,瑶草自春天亦私。
千里一裘谁有样,邹郎吹律为薰之。
空庭白凤舞毰毸,扑帟窥帘去却回。
柳絮似将春色到,梅梢不认月华来。
轻盈舞殿三千女,缥缈飞天十二台。
定有仙人来种玉,蓝田归计少徘徊。
野水平侵岸,澄江稳放船。橹声杂鼓吹,樯影曳云烟。
漫逐群鸥后,俄惊百雉前。长风如可假,乘夕向遥天。
落魄先生太古民,频年寄食楚江滨。浮踪暂止终难定,野性从来岂易驯。
垂老获妻宁计丑,浃辰丧女颇伤神。田文好客黄金竭,每食无鱼幸勿嗔。
与子才非敌,于予意颇亲。归来各吴楚,老去竟参辰。
忽枉兼金讯,长怀如玉人。此生重见否,数过益伤神。
夏夜琳宫里,开轩面面清。池幽荷簇锦,庭净月铺琼。
修竹弄晴影,疏松起籁声。无端青草梦,尽向此中生。
看云忘斗峻,倚石望藤悬。
鸟背斜阳去,牛翻浅草眠。
井桐支野庙,溪水沃山田。
隔岭僧逢客,狂谈马祖禅。
胸中磊磈但江山,翠积灵台挹不乾。拂子折时无点滴,杖头转处涌波澜。
收回晚照千岩静,放出灵光万壑寒。我欲登楼聊举眼,乾坤虽大不能宽。
坚冰履霜,诲盗慢藏。
戒隳乎复隍,亡系乎苞桑。
一乎柔以御刚確其信于殊方。以是谋国,
迄于靖康。则读易之无一得,
盖公之所愧,殆非空言以成报章。
尚其监兹,前事不忘。