命拙躬耕逢歉岁,旋营水菽度晨昏。
晴天田舍禾归窖,腊日山家酒满盆。
护竹短墙修复坏,浇花小井汲来浑。
早知不是封侯相,蓑笠何因肯出村。
松江未过不胜愁,过了垂虹百不忧。
忽见石湖山上塔,定知塔背是苏州。
受降城下紫髯郎。戏马台南旧战场。恨君不取契丹首,金甲牙旗归故乡。
路傍埋骨蒿草合,壁上题诗尘藓生。
马死七年犹怅望,自知无乃太多情。
萧萧风雨暗林塘,难醉龙山落帽觞。白苧怀人当五夜,黄花留客过重阳。
金门恍惚看鹓序,玉署参差过雁行。满坐青云名胜在,雄谈谁柰孟嘉狂。
言归固多欣,值险辄大怖。
方趋顺风捷,忽与奔涛遇。
得非蛟龙争,无乃雷霆怒。
我舟仅如掌,我命且如缕。
何止失人色,殆欲成狼顾。
神明力扶持,生死费调护。
平生素多艰,安坐乃其处。
便哦归来辞,勿草远游赋。
同行信同忧,相唁劳相谕。
急反浪头魂,还寻酒中趣。
鸣鸠乳燕春闲暇。化作绿阴槐夏。寿酒舞红裳,睡鸭飘香麝。醉此洛阳人,佐郡深儒雅。况坐上、玉麟金马。更莫问、莺老花谢。万里相依,千金为寿,未厌玉烛传清夜。不醉欲言归,笑杀高阳社。
薄妆小靥闲情素。抱著琵琶凝伫。慢捻复轻拢,切切如私语。转拨割朱弦,一段惊沙去。
万里嫁、乌孙公主。对易水、明妃不渡。泪粉行行,红颜片片,指下花落狂风雨。借问本师谁,敛拨当心住。
夜深记得临岐语。说花时,归来去。教人每日思量,到处与谁分付。其奈冤家无定据。约云朝、又还雨暮。将泪入鸳衾,总不成行步。
元来也解知思虑。一封书、深相许。情知玉帐堪欢,为向金门进取。直待腰金拖紫后,有夫人、县君相与。争奈会分疏,没嫌伊门路。
行行古城头,历览古城下。
水鸟傍人烟,河流隔桑柘。
秋山豁晴翠,野老亲时稼。
民讼今已稀,闲登厌官何。