怪得云顽冻不开,漫空忽搅豆稭灰。
青留一半窗前竹,白胜三分屋外格。
剡曲舟应撑月去,灞桥驴想得诗回。
吾侬喜有煎茶兴,不羡销金帐底杯。
昨辞金华殿。
今次鴈门县。
寝卧握秦戈。
栖息抱越箭。
忍悲别亲知。
行泣随征传。
寒烟空徘徊。
朝日乍舒卷。
野航春入荻芽塘,远意相传接渺茫。落日一篙桃叶浪,薰风十里藕花香。
河回遽失青山曲,菱老难容碧草芳。村北村南歌自答,悬知岁事到金穰。
朔风动地似奔雷,瑞雪飞飞偏九垓。
玉局尽疑从地涌,银台空讶倚天开。
西经佛国千峰外,北过天山万里来。
夸赋兔园非我事,直须兴尽棹船回。
汉兵鏖战城南窟,雪深马僵汉城没。
冻指控弦指断折,寒肤著铁肤皲裂。
军中七日不火食,手杀降人吞热血。
汉悬千金购首级,将士衔枚夜深入。
天愁地黑声啾啾,鞍下髑髅相对泣。
偏裨背负八十创,破旗裹尸横道旁。
残卒忍死哭空城,露布独有都护名。
驿楼枕回洲,湍汊声活活。
霜芦花犹泛,烟柳叶渐脱。
月出凫雁鸣,孤艕寒江阔。
酒缘风力退,诗苦真景夺。
何处寄相思,浮云楚天末。
欹欹整整复皑皑,可是春冰细剪裁。
到处江山皆玉立,谁家庭院不花开。
几回旋绕还飞去,半饷悠扬却下来。
独有梅边易消灭,也应和气近蓬莱。
琼瑶天半耸,风急六花飞。寂寞无人境,孤舟傍钓矶。
南山有虎额欲白,当年冯妇搏不得。牛羊食尽麋鹿无,樵苏不来道榛棘。
莫徭客子心胆雄,鸡翎衔矢山桑弓。凭林翳树毙一发,狐鸣雀噪寒山空。
向来雾雨不下食,也知文采真足惜。萧森素壁动斓斑,猛气雄姿见风格。
我如杜陵不愿施锦鲸,琢诗包卷送赠君。知君家学有太极,自是皋比席上人。
剪裁更入革工手,高堂寝处魑魅走。尊前一色老莱衣,为太夫人千载寿。
华表千年化鹤归,归来言语亦成诗。当时城郭人民句,想见如今更可悲。