吴兴山水窟,清远古今闻。水入孤城合,山来别县分。
寒川明野烧,晓碓湿溪云。试买乌程酒,微馨透客醺。
细柳营基锁绿苔,万花新种小亭台。
芙蓉喜见江南客,故向西风一夜开。
旧日禅扉松竹幽,寺移西去几经秋。
谁知一匝枯茅地,曾是谈经石点头。
夜半呼儿趁晓耕,羸牛无力渐艰行。
时人不识农家苦,将谓田中谷自生。
展开阅读全文
蓬莱道山到者稀,忽随飚驾同来归。
天横阆野望不尽,地绝瀛海如无依。
初得松门入萧瑟,渐绕苔径穿芳菲。
奇花异卉不可识,但觉春是人间非。
高檐长廓白日静,朱帘绿幕清风微。
仰观群玉三大字,始忆上帝书所储。
赤图绿牒文字古,空桑孤竹音调希。
饮中八仙各洒落,琼林风月相光辉。
坐而投壶妙贯耳,立而对弈工解图。
吟诗诵赋清且永,何事顾我频嘘欷。
君不见咸平景德时,太平都在杨刘诗。
又不见庆历元佑际,后来谁与欧苏继。
只今延阁多才贤,如玉在山珠在渊。
杨刘欧苏未为老,秦皇鼌张俱少年。
有客野於孟东野,更宜卢仝作诗社。
碧笺小纸辱佳命,青林紫笔令挥写。
君山天酒浇枯肠,吸尽一回酴醾香。
赠君千岁白鹿健,报我三尺金鱼光。
羽陵蠹简非我处,老上龙庭欲飞去。
凤台南轩又招手,第一内宅由来住。
东西南北身已老,安得丹液还元脑。
碧桃洞口花乱飞,留待归来不须扫。
边头几日静干戈,见说朝家已讲和。
犹惜人家有汤镬,攒眉终日为催科。
农岂犹需我劝农,且从人意卜年丰。
喜闻布谷声声急,莫为催科处处穷。
父老来前吾语汝,官民相近古遗风。
欲知太守乐其乐,乐在田家欢笑中。
羁游何事复来东,岂是三生太史公。
舞鹤台空丹蜕井,见龙坛古瑞名宫。
石帆酒甕遗秦迹,玉简金书閟禹功。
万壑松风秋愈壮,直将幽意问穹隆。
条桑事了蒸麻急,刈麦人兼种稻归。
作苦那能衣食足,几多游冶厌轻肥。