白日不我待,志士心悲伤。
功业一无就,双鬓镜中苍。
古人有遗训,日进期无疆。
读尽天下书,拄腹复撑肠。
谈笑折强虏,风尘靖四方。
收复旧版宇,万国来梯航。
爵禄安可羁,高蹈从子房。
兹事属吾辈,终夜不能忘。
不暖不寒寒食天,小桥杨柳未飞绵。
三分春色一分在,十日晴无两日全。
桐角唤回前嶂晓,子规啼破隔江烟。
麻裙素髻谁家女,哭向墦间送纸钱。
穷达虽有命,逋逃诚负累。背恩已偷生,临危未能死。
得罪既不测,中心怅无已。厚颜羞朋友,囚心愧妻子。
圣日始东扶,徂年迫西汜。方违盛明代,永向幽泉里。
况当此春节,物候惊田里。桃蹊日影乱,柳径秋风起。
动植皆顺性,嗟余独沦耻。投笔不重陈,此情寄知己。
祖学当年向此勤,子孙今日继清芬。贤能自过高阳里,尊宠无惭万石君。
花满一川红蕊乱,渠环千顷翠波分。高门驷马流馀庆,当见吾家世有闻。
正憎风雨暗炊熟,朝日似为寒食晴。
树头树底作许好,举扬春事怜音声。
聊呼上坐行饱饭,著处小立惟青青。
更无花片近老眼,快遣鶬鹒来一鸣。
十日花时九雨风,年年百五病愁中。
春寒不禁香箦火,红归青烟忆汉宫。
渐投龙忌倍凄然,双冢累累扫曙烟。落魄自惭无白社,归魂相见已黄泉。
风悲宰木心俱折,雨滴椒浆泪更悬。瓢泊五湖从此决,忍将母隐换绵田。
朱株蜜炬出严闉,走马天街赐近臣。
我亦茅檐自钻燧,煨鍼烧艾检桐人。
词垣三组叹才难,延阁横经益汗颜。子佩尽来宗胄贵,儒官忝后相臣班。
人文经纬星辰上,圣道流行宇宙间。只尺天光如下听,刍荛敢不竭愚顽。
岁岁乡园惭阔别,今朝旧地访苏门。四围山色松边路,百道泉声竹里村。
胜会厨刚荐樱笋,丰年社喜足鸡豚。嗟予又逐红尘去,安得坡翁钓石温。