乾德初升九五爻,使臣颁朔到南交。尚方瑞兽新裁服,炎海人鱼定入庖。
岁贡包茅仍陆续,春归行李亦寥梢。还朝借我南游录,土俗民风要一钞。
春秋岂敢措一字,宾主不须谈两都。万事尽皆皮里著,为君终日鼓咙胡。
凤诏传来绛阙,当宁思贤辅。淮海甘棠惠花,霖雨商岩吉梦,熊虎周郊旧卜。千秋盛际,催促朝天归去。动离绪。
空眷恋,难暂驻。新植双亭临水,风月佳名未睹。淮拟金尊时举。况乐府、风流一部。妍歌妙舞,萦云回雪,亲教与,恨难诉。争欲攀辕借住。功成绣衮,重兴江山作主。
筱里东偏,俞山北舍,中有隐者茅堂。邻圃钞书,隔溪赊秣,一村风雨归庄。
叹壁向霜天陡立,骨为残秋太瘦,多时晒药西轩,终朝行散南岗。
我买烟舠过话,柴门下、深巷剧空苍。
只须剪烛,无烦烹韭,欲与君言,竟上君床。君不见、石鲸跋浪,铁马呼风,今日一片关山,五更刁斗,何处乾坤少战场。
且拥孺人,相携稚子,读易歌骚,把酒弹琴,强饭为佳,慎毋憔悴江乡。
象管慵拈,鹅笙懒炙,春困斜倚围屏。往事难追,旧愁易惹,更添夜雨淋铃。
记一骑衫痕似血,半夜簟纹如水,凤凰桥上吹箫,虾蟆陵下呼鹰。
几处秋千绿水,风弄影、筛碎碧潭星。
秋娘一去,酒徒何处,万水千山,有影无形。纵有日、重游洛下,再过秦川,鹤发相逢话旧,觅遍楼台,祇剩寒鸦与乱萤。
十载浮名,半生故国,且剩閒身,野寺山家,布袜青鞋,花前到处飘零。
孟氏好兄弟,养亲唯小园。承颜胝手足,坐客强盘飧。
负米力葵外,读书秋树根。卜邻惭近舍,训子学谁门。
雪观碧云合,檐花带女萝。磬清收梵呗,香净入禅那。
粥饭门房少,经斋城市多。幽人邻近住,取次一相过。
落残明月照湖心,小艇扬波荷气深。谁能一枕华胥梦,占得其清无暑侵。
长飙撼石应真洞,净慈高绝南山阴。斋盂茗椀复宴坐,了义不必开禅林。
老身执热困尘屋,偪塞嘈杂蹄足音。栎庵受用乃如此,斫额望之聊自吟。
太白孰可作,五松自青山。关关鸟飞集,冉冉云往还。
时世有今古,客意徒悲欢。我来见令君,弦歌游其间。
醉袖舞回时,俗眼应不看。人韵乃如许,结阁横朱栏。
鱼计亭前放鹤归,晚风吹叶正飞飞。策扶老健徐行后,傍水穿云入翠微。