江云捲飞雨,凉意静书帷。两岸鸟归尽,孤舟客渡迟。
物情皆自适,人事每无悲。不惜买山早,黄金何可期。
叹息复叹息,叹息长书空。杀贼五年无寸功,今者又送君从戎。
七星战袍衬金甲,三山尖帽飘猩红。牙旂晓发玉花骢,猛士双剑立西东。
爷娘妻子不用哭,上马更劝黄金钟。黄金钟,琥珀浓,豪气千尺摇晴虹。
明日军门揖主将,论军未可皆雷同。安成之寇容易攻,庐陵凋弊遗民穷。
自非奇谋决擒纵,烦费日久谁当供?君家伯仲尽少年,正好变化扳飞龙。
颇闻幕府多才雄,为我问信毋匆匆。我有大羽箭,不杀南飞鸿。
要如鲁仲连,系书射入聊城中。祇缘骨相不受封,不如扁舟归去长伴沧浪翁。
出山成北首,重去结茅庐。移石修废井,扫龛盛旧书。
开田留杏树,分洞与僧居。长在幽峰里,樵人见亦疏。
兰亭醉客旧知闻,欲问平安隔海云。
不是金陵钱太尉,世间谁肯更容身。
鳌背楼台拂白榆,此中槎客亦踟踌。
牢山道士无仙骨,却向人间作酒徒。
二年流落大梁城,每送君归即有情。别路算来成底事,
旧游言著似前生。苑荒懒认词人会,门在空怜烈士名。
至竟男儿分应定,不须惆怅谷中莺。
去年六月雨汗挥,君来款我山中扉。饭颗我如子美瘦,肉山君似文潜肥。
遽偕陈子褰裳返,颇慑炎官张伞威。溪亭今日对陈子,磅礴思君学解衣。
跨马送君十里桥,桥边野渡几阑□。离情细逐新流水,春色晴看翠柳条。
生平少年日,分手易前期。及尔同衰暮,非复别离时。
勿言一樽酒,明日难重持。梦中不识路,何以慰相思。
浮屠善幻多技能,少林拳法世希有。
道人更自出新奇,乃是深山白猿授。
是日茅堂秋气高,霜薄风微静枯柳。
忽然竖发一顿足,崖石迸裂惊砂走。
去来星女掷灵梭,夭矫天魔翻翠袖。
舑含沙鬼戏人,髬{髟思}崟磨牙薙捕兽。
形人自诧我无形,或将跟絓示之肘。
险中呈巧众尽惊,拙里藏机人莫究。
汉京寻撞未趫捷,海□眩人空抖擞。
番身直指日车停,缩首斜钻针眼溜。
百折连腰尽无骨,一撒通身皆是手。
犹言技痒试贾勇,低蹲更作狮子吼。
兴阑顾影却自惜,肯使天机俱泄漏。
余奇未竟已收场,鼻息无声神气守。
道人变化固不测,跳上蒲团如木耦。
阖闾城下送君初,十月征途雪载车。宣室苍生应有问,新丰逆旅岂无书。
天开析木瞻辰极,山合燕然抱帝居。倚马定看书露布,王门何必曳长裾。