提壼聒聒惟呼酒,杜宇喧喧只说归。
坐怪鸟声皆有取,静于人事益知非。
已嫌世浊胡为混,能待河清固已稀。
为语夷齐既甘饿,可能分我首阳薇。
崇崇北丘,其上有樗。
原校:远者以为梁,或者争以柱。
就而睨之,曾无事於欂栌。
呜呼木乎,其我於远者欤。
洪武丁卯闰月终,暴风忽从鬼户作。故人不来君子藏,巽二踊跃蜚廉恶。
或嘘或啸或怒号,匪雄匪刚匪羊角。倒掀渤澥鼓雷霆,簸荡堪舆撼山岳。
万顷嘉禾尽偃如,十围古树犹拔却。塔轮震堕声铿鍧,屋瓦乱飞势挥霍。
鸟雀惊仆浑已僵,虎豺战慄如可缚。万民失色一翁云,八十七年无此若。
小斋斗大容老夫,斜雨敲窗打床脚。径侵衣被及琴书,毒甚卷茅欺我弱。
何不广莫扫兵尘,何不仲夏驱炎熇。尚忆当年歌汉皇,普天率土皆安乐。
袅雨拖风不自持,全身无力向人垂。玉纤折得遥相赠,便似观音手里时。
二月三月雨晴初,舍南舍北唯平芜。前欢入望盈千恨,
胜景牵心非一途。日照神堂闻啄木,风含社树叫提壶。
行看旦夕梨霜发,犹有山寒伤酒垆。
秋水转庭柯,临池晚兴多。
禽闲栖缺岸,鱼戏动凉波。
露浥将衰柳,风欹欲败荷。
虽无江海思,咫尺得频过。
耻将官业竞前途,自爱篇章古不如。一炷香新开道院,
数坊人聚避朝车。纵游藉草花垂酒,闲卧临窗燕拂书。
唯有明公赏新句,秋风不敢忆鲈鱼。
山行心迹已双清,骤见清溪眼为明。
鬼谷洞前符竹在,观音岩下魶鱼行。
宗师宴坐空余石,龙女分流不作声。
人影交横到林薄,绿烟深处一猿惊。
真官白凤骖,来往菊花潭。篱落龙公长,乡音木客谙。
湫香铁桥远,草色日峰含。共许逢黄野,如今尚一堪。
门迎上沧水,檐挂老香云。隔岸归蒲供,重林隐梵文。
客寻鸥鹭迹,僧混鹿麋群。虽复嚣尘境,人天路自分。