山云忽低回,四郊纷白雨。老农荷锄归,布谷桑间语。
相劝一何勤,一鸣再三俯。老农感禽意,岂惮东作苦。
嘉谷已函活,尚待明月煦。小儿未解事,大儿远服贾。
农器已可陈,锄耰在梁梠。入室惟老妻,出汲抚罂甒。
碧浪鳞鳞浅见沙,丹枫林里两三家。舟横渡口渔翁醉,梦觉西江芦荻花。
率尔成新句,因之寄所思。故人俱可念,生事独多歧。
旅夜惊寒早,乡园返棹迟。塞鸿南去尽,吟望到归期。
袅袅薰风霭建章,衮龙高倚凤楼墙。旌旂披拂霏霞烂,鸳鹭联翩剑佩光。
角黍宴排天正午,琼浆杯满席生香。一声天语千官坐,响彻云霄瑞鸟翔。
蜀江西来春水平,洲渚萦回春日明。江头女儿唱歌去,风送杨花迷远情。
初啼山鸟篆香斜,荏苒明时玩岁华。三日雨深春在水,一林烟湿暖生花。
寻盟旧卷钩帘展,开禁新醅隔竹赊。却忆去年归渐近,半篷残雪上寒沙。
春阴晴复阴,因物悟浮生。
杜宇乡心重,杨花世事轻。
知非蘧伯玉,觉是晋渊明。
此意谁人会,骑牛访偶耕。
武帝横汾继大风,凤衔丹诏出关中。神羊高固能升铎,金马杨庄解荐雄。
苜蓿未移沙苑雪,葡萄终引馺娑宫。十年留滞周南客,梦入长杨看射熊。
卢谿郡南夜泊舟,夜闻两岸羌戎讴,其时月黑猿啾啾。
微雨沾衣令人愁,有一迁客登高楼,不言不寐弹箜篌。
弹作蓟门桑叶秋,风沙飒飒青冢头,将军铁骢汗血流。
深入匈奴战未休,黄旗一点兵马收,乱杀胡人积如丘。
疮病驱来配边州,仍披漠北羔羊裘,颜色饥枯掩面羞。
眼眶泪滴深两眸,思还本乡食牦牛,欲语不得指咽喉。
或有强壮能咿嚘,意说被他边将雠,五世属藩汉主留。
碧毛毡帐河曲游,橐驼五万部落稠,敕赐飞凤金兜鍪。
为君百战如过筹,静扫阴山无鸟投,家藏铁券特承优。
黄金千斤不称求,九族分离作楚囚,深溪寂寞弦苦幽。
草木悲感声飕飗,仆本东山为国忧,明光殿前论九畴。
簏读兵书尽冥搜,为君掌上施权谋,洞晓山川无与俦。
紫宸诏发远怀柔,摇笔飞霜如夺钩,鬼神不得知其由。
怜爱苍生比蚍蜉,朔河屯兵须渐抽,尽遣降来拜御沟。
便令海内休戈矛,何用班超定远侯,史臣书之得已不。
醯鸡瓮藏眼,鼹鼠河满腹。
啄木头铿敲,蜗牛角出缩。
君不见浩浩无边春,出门面面皆交亲。
未到地灵地,安知人杰人。