中州人物旧家声,皎皎风姿玉雪明。过海綵舟无百里,传经绛帐有诸生。
夜瞻北极天如盖,晓望东瀛水似城。椒子花开春又暮,好将书札慰离情。
秦淮水落大江奔,西溯兰舟海上村。柳色晓浓鳷鹊观,棣花春韡脊令原。
紫髯上将初分阃,白发慈亲政倚门。归向高堂躬定省,对床风雨拟重论。
匆匆来去憾如何,望里行人隔碧波。试听悠悠船笛响,一声声似唱离歌。
十月阴气盛,北风无时休。苍茫洞庭岸,与子维双舟。
雾雨晦争泄,波涛怒相投。犬鸡断四听,粮绝谁与谋。
相去不容步,险如碍山丘。清谈可以饱,梦想接无由。
男女喧左右,饥啼但啾啾。非怀北归兴,何用胜羁愁。
云外有白日,寒光自悠悠。能令暂开霁,过是吾无求。
十月的时候冷锋极盛大,北风的吹拂完全没停休。在这苍茫的洞庭湖岸边,你我相傍分别系着小舟。
此时雾雨晦暗争着落下,湖面波涛怒击如同对投。小舟四周的鸡犬难鸣吠,你我船上的粮绝无处谋。
想要移步也不能成功啊,险像好似被阻碍着山丘。现在清谈虽可驱散饿感,平生梦想却是来之无由。
左右的男女们都在喧哗,有的还因饥饿哭声啾啾。想到如非那北归的吸引,怎会羁留此地忍受忧愁。
但看着天上云外的白日,射出的寒光却自在悠悠。若此刻暂能停雨见晴天,这就已是我无上的祈求。
我适天边还,君又天边去。忽谩相逢遽别离,牵衣无计留君住。
无计留君住,有意待君回。明年春江花正开,望君船从江上来。
停棹我门前,握手论衷素。相看颜面俱如故,始信天边多雨露。
甘棠港口咽寒潮,帝促明公黼衮朝。已有旗常昭日月,却骑箕尾上云霄。
北风吸歘年华尽,南国凄凉士气销。便欲一为天下恸,英魂不用楚词招。
山寂寂兮无人,又苍苍兮多木。群龙兮满朝,
君何为兮空谷。文寡和兮思深,道难知兮行独。
悦石上兮流泉,与松间兮草屋。入云中兮养鸡,
上山头兮抱犊。神与枣兮如瓜,虎卖杏兮收谷。
愧不才兮妨贤,嫌既老兮贪禄。誓解印兮相从,
何詹尹兮何卜。
山中人兮欲归,云冥冥兮雨霏霏。水惊波兮翠菅蘼,
白鹭忽兮翻飞,君不可兮褰衣。山万重兮一云,
混天地兮不分。树晻暧兮氛氲,猿不见兮空闻。
忽山西兮夕阳,见东皋兮远村。平芜绿兮千里,
眇惆怅兮思君。
辛苦平生学,儒科志稍酬。
路遥车折轴,夜半壑亡舟。
士惜鴒原尽,亲悲鹤发留。
传家幸有子,门户可无忧。
春尽江南茂草深,绕池萦树碧岑岑。
长安官舍孤根地,一寸幽芳万里心。
湖上西风急暮蝉。夜来清露湿红莲。少留归骑促歌筵(yán)。
为别莫辞金盏酒。入朝须近玉炉烟。不知重会是何年。
傍晚夕阳斜照,微风吹过湖面,蝉鸣不歇。夜晚降临,颗颗清露点缀在红莲之上,煞是可爱。停留片刻后骑马赶赴即将开始的酒宴。
离别之酒请不要推辞,让我们开怀畅饮。入朝为官就像靠近玉炉中的熏香让人心中欢畅,只是至此一别不知何时才能再欢聚一堂。
歌筵:有歌者唱歌劝酒的宴席。
为别:犹分别,相别。莫辞:不要推辞。入朝:谓进入中央朝廷做官。须:必得,应当。