秃巾髽髻老扶车,茹痛含辛说乱华。
赖有乡人聊刷耻,魏公元是鲁东家。
山有枇杷树,树多猕猴群。
高僧心不著,一似五峰云。
随飚来溪口,石上起氤氲。
果熟猕猴去,自向瀑涧分。
我贫性爱酒,有酒无钱沽。
新安走牙兵,六月至我庐。
手中持尺题,肩上担瓦壶。
高山度青天,救此愁肠枯。
开之聊倾樽,渴肺如浇酥。
醉来欲学李白骑鲸鱼,又思阮籍跨蹇驴。
上溪无健鳞,下岭无壮驹,
忆君南望空长吁。
母夫人老母兄黜,夫人从尔之会稽。
恐伤尔心不敢泣,春岗细雨闻竹鸡。
时亦藏泪未出脸,奈何相与头倾低。
诚知就禄非获己,应欲退耕无旧畦。
铁骢黄金羁,年少蜀城守。
蜀城临古江,正在离岸口。
离岸李凉凿,其利实不久。
既避沫水害,又以溉田亩。
大此百民宜,遗祠奉牲酒。
行当谨厥事,无乃为政首。
明明云间月,皎皎莫可指。
雄乌与牡兔,万岁不生子。
三旬後乃合,徒用成甲癸。
焉见下土物,长养各私己。
蛇蝎满窟隙,嗣毒自未已。
天地岂有意,盛德名不死。
月缺不改光,剑折不改刚。
月缺魄易满,剑折铸复良。
势利压山岳,难屈志士肠。
男儿自有守,可杀不可苟。
散庵常喜沙随字,更莫说他湍石翁。忽得行书难独享,急将回施散庵中。
水断浮梁地愈偏,山人不记艾花天。深林碍屋犹多竹,积翠满庭无复萱。
蒸溽既难寻笔砚,荒凉岂易饮觥船。不因别乘离骚句,那得斯时有是言。
今古山阴道,谁吟雪下船。久将随俗好,便拟作春妍。
朝市无閒日,山林有瀑泉。薰风吹两鬓,蚕事欲三眠。