小屏飞鹭雪褵褷,窗影初摇晚竹枝。
独倚枕函无一事,无何乡里觉来时。
汉室中微竹生马,先生一尉何卑下。天门九重呼不闻,避时乃作居山者。
朅来山间药道成,云轺高举风驭轻。大溪之南古坛在,空山落日秋蝉鸣。
我寓其邻喜清旷,时来送眼风烟上。遗丹存亡今不知,痴人且啖坛中泥。
野田有黄雀,群飞向村落。禾黍秋来啄食肥,蓬蒿暮宿潜身乐。
不同飞燕营窠巢,岂逐征鸿罹缯
六出花飞春满原,孤根香动月当门。冷凝玉蕊初飞白,冻折琼枝欲断魂。
授简梁园催泛蚁,停鞭庾岭倦听猿。思君不见年将暮,回首相看雪正繁。
瀼东瀼西农亩,巷南巷北人家。白露秋香鸡黍,绿云春霭桑麻。
汉牒熟当披旧迹,灞桥今忽过征鞍。前朝宫展烟芜远,四望河山古木寒。
自古功名应邂逅,大家岐路妄汍澜。兴亡甚费生灵血,只得高人梦幻看。
咨咨草根虫,瑟瑟叶上雨。
休休退食人,落落谁与语。
陈编竟日披,陋室随时处。
此心苟自乐,贫贱亦得所。
夷齐虽饿死,清风冠千古。
颜子瓢屡空,宣父极称许。
但当守吾仁,晋楚何足数。
试看松与柏,矫矫傲寒暑。
南望江南满山雪,此情惆怅将谁说。徒随群吏不曾闲,
顾与诸生为久别。闻君静坐转耽书,种树葺茅还旧居。
终日白云应自足,明年芳草又何如。人生有怀若不展,
出入公门犹未免。回舟朝夕待春风,先报华阳洞深浅。
裘马翩翩事远游,少年豪举气横秋。爱君早有四方志,为我能无一日留。
击筑悲歌增感慨,倒瓶浊酒浣离愁。他时相忆劳回首,何处风沙认晋州。
他乡处处堪悲事,残照依依惜别天。
此去知名长命缕,殷勤为我唱花前。