南山新长凤凰雏(chú),眉目分明画不如。
年小从他爱梨栗(lì),长成须读五车(chē)书。
小外孙就像南山上新生的小凤凰一样,眉目清秀得比画上的还好看。
在他小时候时就让他想干什么就干什么,但是年纪大些的时候必须读很多的书。
凤凰雏:指幼小的凤凰。这里用来比喻作者的外孙。雏,指幼小的,多指鸟类。从:放纵,放任。(通假字:通“纵”)。
年小:年纪小。五车:形容书之多,语出《庄子天下》“惠施多方,其书五车”。成语“学富五车”即源于此.
京洛东游岁月深,相逢初喜解微吟,梦中助我生池草,别后同谁饮竹林。
文字承家怜女在,风流似舅慰人心。
便将格律传诸弟,王谢诸人无古今。
我归万里初无宅,凤去千年尚有台。
谁为绕池先种竹,可怜当砌已栽梅。
囊资只数腰金在,归计长遭鬓雪催。
欲就草堂终岁事,落成邻舍许衔杯。
吾观天地间,万事同一理。
扁也工斫轮,乃知读文字。
我非画中师,偶亦识画旨。
勇怯不必同,要以各善耳。
壮马脱衔放平陆,步骤风雨百夫靡。
美人婉娩守闲独,不出庭户修容止。
女能嫣然笑倾国,马能一踧致千里。
优柔自好勇自强,各自胜绝无彼此。
谁言王摩诘,乃过吴道子。
试谓道子来置女,所挟従软美。
道子掉头不肯应,刚杰我已足。
自恃雄奔不失驰,精妙实无比。
老僧寂灭生虚微,侍女闲洁非复婢。
丁宁勿相违,幸使二子齿。
二子遗迹今岂多,岐阳可贵能独备。
但使古壁常坚完,尘土虽积光艳长不毁。
晨行泰山下,兴怀念梁甫。
欲往失所从,荒途亘今古。
却立空踟蹰,忧来与谁语。
日暮遵归途,冥冥暗风雨。
错漠伤怀抱,仅得依门户。
幡然赓长谣,培塿隘齐鲁。
何当执策从銮旗,翼赞登封继三五。
芙蓉开绿水,青松映海棠。
新晴沐膏雨,艳色明朝阳。
绰约延姝子,转盼流辉光。
被服妖且妍,细浥蔷薇香。
下有合欢带,绣作双鸳鸯。
上有双同心,结作明月璫。
珠环垂两耳,翠凤翘钗梁。
琼钩约双袖,提笼学采桑。
采桑城南隅,五马停路傍。
调笑不一顾,但见桑条长。
归来候蚕眠,静坐调笙簧。
结发事夫婿,谁羡乐家王。
昔作章台柳,今为清水萍。
寄托一失所,谁分渭五泾。
王孙事游冶,兰麝徒芳馨。
清晨夭桃花,灼灼鲜且荣。
随风易零落,不及粪上英。
萍生八九子,滋育常盈盈。
芙蓉饰高盖,文藻疏繁缨。
宁复事攀折,中心无不平。
久欲谋归力不任,浮云踪迹谩巢林。
功名未入屠龙手,贫贱常怀买鹤心。
月下开门微雨过,楼头闻笛二更深。
世间万事俱陈迹,空倚西风阅古今。
新沐莫弹冠,新浴莫振衣。
圣人贵同尘,贤者汩其泥。
夷齐立骏节,感激歌采薇。
子真老谷口,岁晏无苦饥。
屈原怀独醒,沉湘谁与悲。
渔父随其波,所适安所宜。
君看侯门客,饥于纨袴儿。
白马何翩翩,况复值神武。
逸足看夷犹,四足入风雨。
右盼空流沙,左历无全虏。
中夜视房心,趣目翻霞举。
朝饮昆仑池,夕秣龙川渚。
毛族空成群,斑驳亦何数。
神物不虚生,寄托遇明主。
所适无险难,要知同彼此。
归来脱羁束,饱食刍与粟。
主人已封侯,安步驱华毂。