怪得云顽冻不开,漫空忽搅豆稭灰。
青留一半窗前竹,白胜三分屋外格。
剡曲舟应撑月去,灞桥驴想得诗回。
吾侬喜有煎茶兴,不羡销金帐底杯。
山翁手持青石骨,疑是元宝瘗中物。
支床捣练应不然,中裂何由半存没。
冰池既決不可隄,镜面已破那能规。
达人不必顾堕甑,好事大率逢轰碑。
寒蝉饱饮供晓滴,尽了山中病磨墨。
太和磔裂三千年,何处人间有完璧。
天低江阔水连天,上下周回一色兼。
扑雀猎鹰翻白缟,得鲈渔父指青帘。
马抛玉勒珑{左王右东}落,狮欠金铃橘柚添。
得句莫嫌呵冻笔,明年岁事已堪占。
山曲东西坞,原高上下田。牛羊归薄莫,禽鸟乐丰年。
避世庞公老,思农季子贤。欲为耕凿计,出处愧茫然。
抚物情何极,经秋景未穷。禾根生晚绿,树杪变新红。
城垒风尘隔,川原雨露同。家家熟醅酒,得似醉乡翁。
长安道,潇洒西风时起。尘埃车马晚游行,霸陵烟水。乱鸦栖鸟夕阳中,参差霜树相倚。到此际。愁如苇。冷落关河千里。追思唐汉昔繁华,断碑残记。未央宫阙已成灰,终南依旧浓翠。对此景、无限愁思。绕天涯、秋蟾如水。转使客情如醉。想当时、万古雄名,尽作往来人、凄凉事。
朔风动地似奔雷,瑞雪飞飞偏九垓。
玉局尽疑从地涌,银台空讶倚天开。
西经佛国千峰外,北过天山万里来。
夸赋兔园非我事,直须兴尽棹船回。
汉兵鏖战城南窟,雪深马僵汉城没。
冻指控弦指断折,寒肤著铁肤皲裂。
军中七日不火食,手杀降人吞热血。
汉悬千金购首级,将士衔枚夜深入。
天愁地黑声啾啾,鞍下髑髅相对泣。
偏裨背负八十创,破旗裹尸横道旁。
残卒忍死哭空城,露布独有都护名。
官军闻说下扬州,梦里扶摇赋远游。
天运未容人力胜,民心须顺物情求。
遭逢丧乱生何补,见得升平死即休。
沽取一壶花下酌,弟兄儿女笑相酬。
射策明经亦巨儒,巧迎封禅意何如。
相如未死犹知耻,却了相如死后书。