留都十月九塘报,程生拍手向东笑。三百斤石一手提,自典冬衣买乌号。
玄霜十月道途难,雪花如石打马鞍。敝衣三尺不掩体,尚说淮南飞不寒。
自从和议成反复,正使羁囚尚书戮。天子咨嗟发帑金,经略提兵过鸭绿。
材官猛士气如云,玉刻腰带金麒麟。朝廷岂无胡都堂,人问不少戚将军。
往闻倭奴寇浙时,义乌贵者至千人。倭奴机关亦易与,结羊挥扇驱妇女。
十步一伏九步连,八尺神刀吼秋雨。程君切玉如切肉,倭刀虽强不过玉。
通家称孔李,联骑问幽居。性洽高阳酒,名惭大令书。
行吟随一鹤,风雨待三鱼。十载尘缨解,烟霞礼法疏。
江湖群盗满,搔首叹离居。旧好谁怜子,新篇独起予。
风前停野酌,雨后剪春蔬。不负山阴约,柴门更扫除。
制锦荣新秩,还乡是昼游。彩云辞凤阙,仙盖弥麟洲。
身系苍生望,符分圣主忧。江南民瘼甚,应为达宸旒。
君向东吴去,幽寻兴不违。水田青稻粒,游女绿荷衣。
问俗纡玄绶,裁诗坐翠微。趋朝须及早,莫遣雁南飞。
落日荒城起暮笳,萧条秋色满黄沙。一声塞雁西风里,十万征人尽忆家。
一别家山万里长,多年白骨委沙场。游魂已逐边尘散,空有高台筑望乡。
一片关山月,悲欢望不同。穹庐光照海,沙碛影连空。
轮满开秦镜,弦斜倚汉弓。年年三五夜,魂断玉楼中。
梅花绡帐晓寒生,怨似流苏百结成。远岫犹怜眉黛浅,凌波还忆袜罗轻。
倦来司马偏多病,老去徐娘更有情。十载旧欢真一梦,钓龙台上月空明。
当年同听白门鸦,别后风烟几岁华。万里飘零逢潞水,一官牢落傍长沙。
新愁绿岸帆前柳,旧事青楼梦里花。草草离尊犹未醉,数声残角又天涯。