青天上有无根日,驰光暂明还复黑。
昼夜相催老却人,忽忽吾言四十七。
偶看旧镜镜为羞,昔髭未生今白头。
朱颜丹药已难觅,青史功名行且休。
岁岁年年待富贵,富贵不来老还至。
老既至兮百事非,病妻对之怨且詈。
妻年比我虽稍卑,近亦摧颓如我衰。
一生仳离殕居半,此世欢娱能几时。
纵多子女知何益,北邙冢墓无人识。
古往今来共如此,我亦胡为空叹息。
人生满百世岂多,尊中有酒且高歌。
有酒不歌奈老何!
莫把白头吟,来调绿绮琴。蜀客当年聘私室,两情总向琴中得。
谁信黄金买赋时,已是青蛾辞宠日。兔丝春来托女萝,雪霜未至尚缠柯。
若个人心如草木,不到白头妾遭逐。妾有嫁时绿玉簪,时时插髻悦君心。
一朝坠地双股折,恰似君心中道绝。我簪纵折犹共藏,君心一绝去他乡。
武皇开宴影娥池。侍宴阿娇新宠时。金屋春深扶醉起,鸾鸣花底日迟迟。
帘外宫娥舞袖来。霓旌双引出蓬莱。一泓仙掌金茎露,分赐群臣七宝杯。
两院东风飘紫霞。天香飞落上林花。恩疏不见龙舆过,望断长门日又斜。
长门春寂寂,宫漏夜迟迟。明月流珠户,轻风开绣帷。
昔承恩宠处,犹想梦来时。不见金銮幸,惟应玉箸垂。
灯花明又暗,佳期杳难期。
将军初出塞,列阵龙城南。霜飞杀气肃,日落战声酣。
弩彀毒流矢,锋交血染函。单于行系颈,嫖姚且停骖。
凯旋何神速,破敌有兵贪。
野田有黄雀,群飞向村落。禾黍秋来啄食肥,蓬蒿暮宿潜身乐。
不同飞燕营窠巢,岂逐征鸿罹缯
朔风起,鸿雁来。遥传苏武讯,直过李陵台。万里关山和月度,几行书字拂云开。
群飞远浦凫鹥乱,阵落平沙鸥鹭猜。自是随阳向南去,非关避雪待春回。
数声惊起闺中怨,夫在边头何日见。水长天远若为情,月下停砧泪如线。
月时折柳江头别,春去来看柳上月。翠翎小鸟巢短枝,巢老重重编败发。
人生贫贱多别离,巢中发密妾发稀。人生富贵能几时,年年柳色青绿垂。