客有住桂阳,亦如巢林鸟。
罍(léi)觞(shāng)且终宴,功业会未了。
山月空霁(jì)时,江明高楼晓。
门前泊舟楫,行次入松筱。
此意投赠君,沧波风袅(niǎo)袅。
何九又客住郴州郡城,就好像筑巢于林的候鸟。
收拾酒器宴席就将终结,仕宦之途却并没有完了。
山前明月空中天光正映,江河朗明高楼高阁破晓。
门前停靠大大小小的船只,行营往所深入松竹池瑶。
惜别之意寄来赠送于你,江中波纹随风潦潦绕绕。
何九:名字里贯不详,时亦客郴州。客:指何九。桂阳:唐之郴州,隋为桂阳郡,在今湖南郴县。巢林乌:喻何九之暂时牺止郴州。
罍觞:酒器。且:将。功业会未了:谓任宦之途还没有结束。故下文有“门前泊舟楫”之语。
霁:雨雪过后天气放晴。
行次:行处。
此意:指惜别之意。袅袅:秋风吹拂。
杂蕊映南庭,庭中光景媚。可怜枝上花,早得春风意。
春风复有情,拂幔且开楹。开楹开碧烟,拂幔拂垂莲。
偏使红花散,飘飏落眼前。眼前多无况,参差郁可望。
珠绳翡翠帷,绮幕芙蓉帐。香烟出窗里,落日斜阶上。
日影去迟迟,节华咸在兹。桃花红若点,柳叶乱如丝。
丝条转暮光,影落暮阴长。春燕双双舞,春心处处扬。
酒满心聊足,萱枝愁不忘。
雁塞日初晴,狐关雪复平。危楼缘广漠,古窦傍长城。
拂剑金星出,弯弧玉羽鸣。谁知系虏者,贾谊是书生。
度关山,意悠哉,
秦关路险行车摧。秋云沉沉天未晓,
关吏正眠关未开。孟尝逃秦畏秦逐,
一日归齐未为速。重扉当道可奈何,
搔首苍茫空驻毂。主君无言客无计,
仰看天星俯相视。风鸣木响心自惊,
咄嗟谩养三千士。下客趋前敢献诚,
为君试效晨鸡鸣。引声未绝群鸡应,
轧轧重门俄彻扃。马嘶人语车轮转,
斗柄斜横夜初半。奔风捷足欲何追,
虎口脱身非素愿。孟尝好士竟何为,
才得鸡鸣狗盗儿。可怜当日殷懃意,
辍食分衣竟为谁。
百里烟尘散杳冥,新平一隰草青青。
八公山石君知否,休更中原作彗星。
虫响忽若失,鸣鸣四嶂开。冷云高不动,幽壑众相哀。
往事隋宫柳,伤心汉苑梅。那知衰谢意,都在曲中来。
归墟谷在渤海东,八纮之水注其中。不盈不缩浩无际,吞吐日月涵空濛。
灵鳌于此负山出,上有缥缈金银宫。人间相去几万里,弱水满眼多回风。
琴高来时踏赤鲤,少灵归来乘白鸿。秦皇到老不得渡,嗟我欲往将焉从。
子房有孙海谷子,告我有路非难通。只随云气相上下,与子共谒扶桑公。
偶然游兴好,泛宅水之东。一雨天心阻,三秋客意慵。
云凝飞不起,月淡隐当中。永夕难成寐,钟声送晓风。
偶逐飞云别涧冈,解缨聊尔濯沧浪。襟怀久已无山水,客鬓谁令有雪霜。
未必丹砂真却老,可堪白首更为郎。前修未远斯文在,努力无愁歧路长。
青苔白石碧溪湾,万竹横斜烟雨间。雷奋忽惊龙化去,风生疑有凤飞还。
佳人日暮罗衣薄,稚子春深锦服斑。遥想家林应若此,归休未遂此身閒。