九十日秋色,今秋已十分。孤光吞列宿,四面绝微云。众木排疏影,寒流叠细纹。遥遥望丹桂,心绪更纷纷。
尘里兼尘外,咸(xián)期此夕明。
一年惟一度,长恐有云生。
露洗微埃尽,光濡(rú)是物清。
朗吟看正好,惆怅又西倾。
不管是世俗中的还是超然世外的,都在期待中秋月明。
一年中只有这一次,所以唯恐这天有云遮月。
露水洗净了尘埃,月光照亮了万物。
正适合高声吟诵诗篇,可惜月亮又西沉,只给人们留下满腹惆怅。
尘里尘外:尘世内外。咸:都、全。
濡:沾湿,沾染。
朗吟:高声吟诵。
阴雨终朝喜晚晴,冰盘高挂太空清。老夫过节浑无事,负手闲寻幽处行。
秋高云静渺烟霏,璧月澄空澹素辉。万里关河应入望,九霄风露觉沾衣。
巢边鸟雀方栖稳,水底鱼龙合奋飞。遥忆故山知己在,每逢佳节便思归。
灯火乍熄初入更,饥鼠出穴啾啾鸣。齧书翻盆复倒瓮,使我频惊不成梦。
狸奴徒尔誇衔蝉,但知饱食终夜眠。痴儿计拙真可笑,布被蒙头学猫叫。
阴晴无远近,独有此宵看。写尽山河影,想添蟾兔寒。
清辉分玉露,斜汉泛冰盘。上到高圆处,亭亭轮更安。
秋气平分雨乍晴,残云敛尽楚天清。
野人不趁□花课,赢得今宵看月明
又此中秋百恨生,频年骨肉尚飘零。独援北斗酌明月,閒看银河感客星。
极目关河归白昼,满怀风露立青冥。眼前咫尺清虚府,未许乘鸾叩玉扃。
旧屋早易主,新椽办无钱。
帡幪托亲友,蹉跎经岁年。
碎累入安宅,只身出随缘。
引腹挂蛛网,移檐饵羽鲜。
所愧历游赏,不劳携馔筵。
美名吾敢僭,茂实众推先。
但名长乐郡,谁拟地行仙。
玉融未遍眼,银发久垂肩。
何况县十二,欲周里数千。
轩斋或寄寓,宿食辄留连。
公父白日暇,后园清兴牵。
种花成趣易,席草觉情宣。
犬鸡交巷陌,风月自林泉。
匼匝山围野,晴明霞散天。
红萸把虽过,黄菊采犹怜。
咏我昔人文赋,泛渠今酒舡。
秋分一夜停,阴魄最晶荧。好是生沧海,徐看历杳冥。
层空疑洗色,万怪想潜形。他夕无相类,晨鸡不可听。