春寒消不尽,九九尚凝阴。初旭笼云薄,疏星向曙沈。
酒欢如可续,花事与重寻。历历同光世,閒来并上心。
得非寒士态,春到怯逾增。陋室风黏壁,虚窗雨罩灯。
娇莺寻不见,懒仆唤无应。戏论调元事,阳春一曲能。
我行欲从车,好风苦相招。谓言困行役,厌此道路遥。
骎骎四骆马,终日在岧峣。簿书更追随,精耗发欲焦。
乃复汎柏舟,锦幔兰为桡。是时春始和,暖风秀兰苕。
彼柳已青青,彼桃已夭夭。王事敢不修,我行歌且谣。
彼不知之者,谓我士也骄。不知非所知,我兹以逍遥。
尘土能污人,有如衣匪浣。驱车出闉阇,纵目尽江汉。
渔舟泛青云,潇洒雁为伴。芦花如飞雪,时逐风散漫。
可怜独清人,憔悴行泽畔。
五年安出处,斯道系污隆。
血指笑余子,头颅老此公。
屋梁悬落月,花卉带香风。
生气镇长在,大江流不穷。
渔艇水流去,柴门风自开。
余寒为醉地,多病作慵媒。
沙草锄还出,鸥群去复来。
流年殊衮衮,残鬓不禁催。