短服齐腰窄,红飞阔帽缨。人看能走马,谁识是书生。
一路花难媚,长风鸟共争。十年三去向,文武旧西京。
二十在边城,军中得勇名。卷旗收败马,占碛拥残兵。
覆阵乌鸢起,烧山草木明。塞闲思远猎,师老厌分营。
雪岭无人迹,冰河足雁声。李陵甘此没,惆怅汉公卿。
山半古招提,空林雪月迷。乱流分石上,斜汉在松西。
云集寒庵宿,猿先晓磬啼。此心如了了,即此是曹溪。
金凤传呼紫马来,壶山真面气佳哉。
朝天有路鹿呈瑞,应物无心鸥不猜。
黍穋熟时农洗甑,芰荷香客衔杯。
官穹职峻人俱羡,最羡斑衣舞老莱。
自得长官后,邑人诗转工。
批书月屡满,觅荐岁常空。
柳已如蓝碧,桃元胜锦红。
终归剡溪上,举棹谢东风。
旌旗鬣鬣汉将军,闲出巡边帝命新。沙塞旋收饶帐幕,
犬戎时杀少烟尘。冰河夜渡偷来马,雪岭朝飞猎去人。
独作书生疑不稳,软弓轻剑也随身。
草白河冰合,蕃戎出掠频。戍楼三号火,探马一条尘。
战士风霜老,将军雨露新。封侯不由此,何以慰征人。
浑成紫檀(tán)金屑文,作得琵琶声入云。
胡地迢迢三万里,那堪马上送明君。
异方之乐令人悲,羌笛胡笳(jiā)不用吹。
坐看今夜关山月,思杀边城游侠儿。
浑然天成的紫檀金屑文,可以做成琵琶其声音洪亮直上云霄。
遥远的胡地三万里,即使是送与王明君马上作乐的琵琶声又哪能穿越。
身处异地即便是欢乐也让人觉得悲凉,这羌笛胡笳也不用再吹。
坐在边塞看着今晚的月亮,心里想的是杀光边关的敌人。
鱼檄才传身已危,英魂烈骨任披离!「华夷」两字书生辨,节义千秋史氏知。
逝去玉楼堪作赋,投来铁匣尚留诗。更闻锻鍊神偏壮,慷慨如歌「易水」辞。