恶潮翻海真龙泣,未央庭露秋蓬湿。
崧云无意招不来,旌旗日月随山入。
茅屋主人长卧揖,盛气虬髯横槊立。
汉陵白骨生春光,半夜平怀听呼吸。
笔端隐语飞英略,潜拉秦原老鯢角。
天心不肯续金刀,渭桥水急妖星落。
最怜皇孙衣如鹑,尝笑参谋衾似铁。
我今短褐秃无尾,穷年絮被还百结。
勗清只饮洛口水,祁寒欲避西山雪。
奈何童婢生菜颜,鸡肋相将伴头屑。
小儿窥见已么麽,自言身是西州杰。
青天白日用意深,浮云薄务生愁绝。
一夕饮水成内热,抱璞出门望而却步折节。
余光箭牖惊客眠,唤作非填写应泣血。
尾劄泥涂贱此笛,手提鸡肋峦虚名。
芦花伴我头俱白,山色迎秋意转清。
沙软马留金褭印,雁归滩列水犀兵。
尚能趁得黄花酒,听取东篱笑语声。
浓扫清阴一壑秋,眼光新困仲宣楼。等閒欲作东山醉,却为苍生不破愁。
行乐江郊外,追凉山寺中。静阴生晚绿,寂虑延清风。
运塞地维窄,气苏天宇空。何人识幽抱,目送冥冥鸿。
百尺滩头一访君,碧云秋霭正纷纷。故人已叹晨星少,此会翻成落叶分。
远树孤城江上闭,晴空疏雁醉中闻。也知西去宁亲日,还有相思寄断云。
昆陵烟树晚依依,短径行寻到夕晖。吟舍空馀秋草没,故园时见野禽飞。
晋宫词笔应谁继,圣代才名似子稀。此日怀君何处写,临风惟有一沾衣。
隔岸林泉照眼清,玉虹千尺挂空青。松风谡谡凉如洗,一段匡庐九叠屏。
豪家辟池馆,千金买猿鹤。青衣职糇粮,雕笼涂粉雘。
客有芝田生,飞佩风前落。清类春水鸥,奋若秋天鹗。
偶触虞罗机,遂失云松乐。翻怀丁令威,流睇青山郭。
不乘卫公轩,讵中唐帝缴。沧海几扬尘,丘陵或为壑。
主翁载驰驱,高情渐衰薄。俄然忧患来,难以谈笑却。
玉帛奚足云,繁华顿成昨。宗族永参商,妻孥苦凌虐。
出狱携敝裘,徙边无远橐。而汝混刍豢,编名从寄泊。
铩翮并州刀,惊梦周庐柝。长鸣聊自悲,俛啄亦云作。
虽愁蕙帐空,莫厌鸡群恶。念彼远行人,视此更离索。
泪落返哺乌,愁对青城雀。安能招汝游,吹笙上寥廓。
临流脉脉怀归客,检历匆匆欲尽年。公子坐分除夜酒,故侯来渡夕阳船。
灯前乡梦烦龟卜,霞外仙书倩鹤传。谁道相违不相忆,心同淮泗日洄沿。