海上去应远,蛮家云岛孤。竹船来桂浦,山市卖鱼须。
入国自献宝,逢人多赠珠。却归春洞口,斩象祭天吴。
轻鬓丛梳阔扫眉,为嫌风日下楼稀。
画罗金缕难相称,故著寻常淡薄衣。
粲粲西台彦,恂恂华省郎。
相过金城静,纵语春画长。
逍遥喜庄生,傲诞尤嵇康。
纨扇不须摇,窗间襟袖凉。
携筇独自入云岩,平野烟低落日衔。习习东风起空谷,吹将岚气染春衫。
关山月,扬清光,塞上征人望故乡。故乡千里音尘绝,几回见月伤离别。
枕戈夜卧草头霜,弯弓晨走林间雪。愁云茫茫塞草寒,月轮斜挂白狼山。
一声羌笛凄风急,多少征人念未还。
重帘阒寂似深闺,黔技何堪一试蹄。多士昂藏将得隽,五经模印细分题。
龙蛇夜阵戈声肃,风露秋堂烛影低。明日春官奏桃李,榜花联采灿文奎。
五星群聚夜堂明,精鉴何惭月旦评。利颖喜从囊底出,良材时向爨中鸣。
纸屏淅淅秋声早,苇箔萧萧月色晴。应想白袍如鹄立,几年门下望衡平。
鹿门在何许?君今鹿门去。千载庞德公,犹存栖隐处。
洁身匪乱伦,其次乃避地。世人失其心,顾瞻多外慕。
安宅舍弗居,狂驰惊奔骛。高言诋独善,文非遂巧智。
琐琐功利儒,宁复知此意。
白水满春塘,旅雁每回翔。唼流牵弱藻,敛翮带馀霜。
群浮动轻浪,单泛逐孤光。悬飞竟不下,乱起未成行。
刷羽同摇漾,一举还故乡。
微云生屋脊,欹枕看培塿。
崔嵬乱一瞬,泰华入搔首。
须臾万银竹,壮观惊户牖。
摧击竟自碎,映空白烟走。
余飚送未了,日色在井口。
去冬三寸雪,寒日澹相守。
商量细细融,未觉经旬久,
谁能料天工,办此颖脱手。
一凉满天地,平分到庭柳。
叶端啸余风,送我一杯酒。
画屏题细字,尽记同来友。
俗眼之所遗,此事当不朽。