清风起蘋末,吹荡兰与芷。迨其明灭间,歘然迷端委。
相望不相见,幽动无能纪。万岁亦匪他,今者为我始。
条绪皆芬芳,勿为叹逝水。
海国有嘉卉,绍古兰蕙名。迢递致远道,绮靡发檐楹。
悦彼情所合,矜兹芳有成。稷下宠琴客,梁园誇词英。
物玩已亦劳,枝叶非天荣。
涉雒想宓妃,游楚梦高唐。宫中多婵媛,弃置如遗忘。
岂其浊河流,独有鲤与鲂。芸堂是燕寝,兰阁有芳香。
归来欢日夕,至乐方未央。
青山日将暝,寂寞谢公宅。竹里无人声,池中虚月白。
荒庭衰草遍,废井苍苔积。惟有清风闲,时时起泉石。
少年不得意,落魄无安居。愿随任公子,欲钓吞舟鱼。
常时饮酒逐风景,壮心遂与功名疏。兰生谷底人不锄,
云在高山空卷舒。汉家天子驰驷马,赤军蜀道迎相如。
天门九重谒圣人,龙颜一解四海春。彤庭左右呼万岁,
拜贺明主收沉沦。翰林秉笔回英眄,麟阁峥嵘谁可见。
承恩初入银台门,著书独在金銮殿。龙钩雕镫白玉鞍,
象床绮席黄金盘。当时笑我微贱者,却来请谒为交欢。
一朝谢病游江海,畴昔相知几人在。前门长揖后门关,
今日结交明日改。爱君山岳心不移,随君云雾迷所为。
梦得池塘生春草,使我长价登楼诗。别后遥传临海作,
可见羊何共和之。
东平与南平。
今古两步兵。
素心爱美酒。
不是顾专城。
谪官桃源去。
寻花几处行。
秦人如旧识。
出户笑相迎。
蟠木不彫饰,且将斤斧疏。樽成山岳势,材是栋梁馀。
外与金罍并,中涵玉醴虚。惭君垂拂拭,遂忝玳筵居。
淮南望江南,千里碧山对。我行倦过之,半落青天外。
宗英佐雄郡,水陆相控带。长川豁中流,千里泻吴会。
君心亦如此,包纳无小大。摇笔起风霜,推诚结仁爱。
讼庭垂桃李,宾馆罗轩盖。何意苍梧云,飘然忽相会。
才将圣不偶,命与时俱背。独立山海间,空老圣明代。
知音不易得,抚剑增感慨。当结九万期,中途莫先退。
常时饮酒逐风景,壮心遂与功名疏。兰生谷底人不锄,云在高山空卷舒。
汉家天子驰驷马,赤军蜀道迎相如。天门九重谒圣人,龙颜一解四海春。
彤庭左右呼万岁,拜贺明主收沈沦。翰林秉笔回英眄,麟阁峥嵘谁可见。
承恩初入银台门,著书独在金銮殿。龙钩雕镫白玉鞍,象床绮席黄金盘。
当时笑我微贱者,却来请谒为交欢。一朝谢病游江海,畴昔相知几人在。
前门长揖后门关,今日结交明日改。爱君山岳心不移,随君云雾迷所为。
梦得池塘生春草,使我长价登楼诗。别后遥传临海作,可见羊何共和之。
寒冬十二月。
苍鹰八九毛。
寄言燕雀莫相啄。【口卓】
自有云霄万里高。