病阻躬临穴,慇勤寄此哀。严霜著松柏,寒日转蒿莱。
千雨应俱集,一诗惭匪才。致刍徐赵在,亦足慰泉台。
寻常尽月无人问,邂逅今朝有客留。酒到醉深才得味,诗因吟好却生愁。
夕阳倒射乱云合,浅水未乾飘叶浮。挥手薰风只如此,角声孤起在城楼。
竹林彼一时,仲容乃此游。寥寥千载后,忍曰为良谋。
古人心匪遐,用舍多风流。身容纵未老,岁月去不留。
结茅我山椒,诗书尚何求。固将淑诸人,犹能诵轲丘。
朅来南风薰,见子忘百忧。阮盖青云器,涛戎信其俦。
取酒且勿饮,听作商声讴。
长安城边边地永,万里沙场地无井。秦人掘土土作城,城下窟深胡水冷。
汉家将军号都护,西征上陇寒日暮。野驼跑水无处寻,饮马长城窟边去。
长城窟,古来战死多白骨。征人半作马下尘,犹向阴山斗驰突。
去时胡天霜雁鸣,归见玉关春草生。将军功高封列城,斗死伍符无姓名。
历年有攸归,脩短良亦异。天乎不祚梁,斯人乃即世。
于皇元良资,盛德真岂弟。高文贯百家,妙学穷六艺。
悠悠悲徂年,凛凛尚生气。伟哉千载人,享此百世祀。
金朱焕灵宫,奔走恭祀事。遐瞻俨森寒,神雨倏复至。
伛偻奠椒浆,悲风肃兰佩。想像折芳馨,兹焉独长喟。
汉马饮长城,匈奴空塞北。
东胡与乌丸,先驱出绝哉。
月氏合康居,受诏发疎勒。
右校罗天山,左山林胡国。
嫖姚登狼居,旌旗照穹碧。
号令明秋霜,虏帐余空壁。
瀚海无惊波,献捷走重译。
大将朝甘泉,后部腾沙碛。
九宇动声容,功烈光篇籍。
将军拜通侯,歌舞连朝夕。
蓬蒿今日想纷披,冢上秋风又一吹。
妙质不为平世得,微言唯有故人知。
庐山南堕当书案,湓水东来入酒巵。
陈迹可怜随手尽,欲欢无复似当时。
布衣阡陌动成群,卓荦高才独见君。
杞梓豫章蟠绝壑,骐驎騕褭跨浮云。
行藏已许终身共,生死那知半路分。
便恐世间无妙质,鼻端从此罢挥斤。
百年相望济时功,岁路何知向此穷。
鹰隼奋飞凰羽短,骐驎埋没马群空。
中郎旧业无儿付,康子高才有妇同。
想见江南原上墓,树枝零落纸钱风。
自吾失逢原,触事辄愁思。
岂独为故人,抚心良自悲。
我善孰相我,孰知我瑕疵。
我思谁能谋,我语听者谁。
朝出一马驱,暝归一马驰。
驰驱不自得,谈笑强追随。
仰屋卧太息,起行涕淋漓。
念子冢上土,草茅已纷披。
婉婉妇且少,茕茕一女嫠。
高义动闾里,尚闻致财赀。
嗟我衣冠朝,略能具饘糜。
葬祭无所助,哀颜亦何施。
闻妇欲北返,跂予常望之。
寒汴已闭口,此行又参差。
又说当产子,产子知何时。
贤者宜有後,固当梦熊罴。
天方不可恃,我愿适在兹。
我疲学更误,与世不相宜。
宿昔心已许,同冈结茅茨。
此事今已矣,已矣尚谁知。
渺渺江与潭,茫茫山与陂。
安能久窃食,终负故人期。