驱除牢愁须酒圣,狼藉春色要花红。
定知春来无一事,苦教有情愁得侬。
唐皇欲丧乱,豺虎依山丘。君王信李训,玉殿行戈矛。
系狗不系首,遭噬血横流。堂堂赞皇公,委弃不与谋。
南川钓艇已横波,里水渔翁又放歌。今日未知明日事,且倾君酒为君哦。
王谢风流堕渺茫,黯然怀旧见新堂。
山无多树夕阳远,梅始一花春意长。
燕去有时来画屋,鹤飞何日到青冈。
休言枉洒新亭泪,犹胜如今似醉乡。
喝破炎尘一锡飞,迂程千里访衰迟。
袖中明月无时价,面上清风似故知。
契顺何求惟勇义,参寥欲去且谈诗。
便应立脚五山顶,未死相闻倘有期。
汝何者物,小而轻盈,妁约悠扬。朋从寡畏,缃衣绀裳。
或翠其衿,或朱而黄。嬉戏长莪,窈窕水旁。餐膏浴滋,饮露吞香。
才不我知,谋宁自臧。儿童朴美,姬媵怜伤。豆卿子卿,娘子豆娘。
百卉陨零,北风雨霜。弱不敌威,蚱蜢同戕。肃肃鸿鹄,云海翱翔。
哕哕者凤,览辉梧冈。微末之虫,何劳短长。
水澄万形一,镜明别丑好。哲人静以俟,愚者苦纷扰。
君本观海人,扬旆向东道。高步登岱巅,横览尽洲岛。
匪云波水浩,秪见众山小。孔林秋飙入,漂萚委寒草。
明禋展躬谒,芜翳为涓扫。
逾年始及村,日入复言归。言归亦何为,景异情难持。
沙禽唳唳鸣,园林收暮霏。暮霏转急湍,春草碧漫漫。
我行巳逾堤,我心念犹攒。志往物不隔,室远讵无端。
诚乏静者虑,郊野岂徒安。
薰风南来,木荣於兹。
木荣几时?黄落从之。
逝其须臾,坐成四时。
今我不学,殆其已而。
天旋地游,日月其根。
形息气徂,不亡者存。
去乡离家,莫肯过门。
猗欤先师,不我疪陃。
褰衣示珠,俾我复旧。
自我来归,十年不富。
孰蠹孰蛊,惟汝自疚。
冉冉荣木,霜华将坠。
天黑路长,屹蹶可畏。
隶也不力,奚取六骥。
脂车著鞭,一息而至。
诸生事佔毕,朝夕圣贤书。六经何浩瀚,汗牛与充车。
古人骨已朽,言语皆土苴。吾能得其精,经史糟粕馀。
斲轮解我意,请观无极初。年华如流水,勿自负居诸。