山林我极劳千虑,宦海谁能着万牛。自古更无陶靖节,而今须□白江州。
寻常此日才多病,八十他年更几秋。俯仰乾坤无一语,道人乘月坐江楼。
苦节收来烜古今,百年当日为谁深。须还妇女无穷计,亦是人间本分心。
冯道胡为千古唾,刘家却此两真金。我知东白文章泪,铁石人看亦满襟。
春雨东风色未寒,杏花曾笑北人看。若除牝牡骊黄论,只恐南人认亦难。
倏哉殇子真千岁,遐矣彭篯只顷时。太始未生吾有我,乾坤却尽子无谁。
达随蝼蚁乌鸢食,谬许鸡蜩蜕伏知。识得邵家元会了,也谁呼酒为天痴。
秋榜群贤起各经,裒然吾子得荣登。科场夫岂真娄学,尺度聊存应世能。
千里计阶须劝驾,几年俗债了寒灯。家庭此外饶谁语,向上工夫更几层。
送归燕,送归燕,秋社今年又一遍。明年春社是来时,隔不半年仍复见。
送归燕,送归燕,似把人家作邮传。来时不是慕富贵,去日曾非弃贫贱。
口喃喃,尾涎涎,意与主人相眷恋。对语殷勤杨柳楼,双飞再四梧桐院。
楼中院中有宾客,主人日日开高宴。酒杯去手易肺肝,酒杯在手革颜面。
若将燕子比人情,燕子年年情不变。
阿娘心悸夜不眠,起来顾女如雉悬。
肉寒气绝强求艾,引息微微吹碧烟。
夺鬼为人假天手,天亦怜渠能过厚。
怕教此义世无知,不使其人世无有。
夫妻未媾本何私,分在名存白日知。
何如死向白日下,千载分明心不欺。
今载聊因阿娘活,枯木暂回根已拨。
将心化石立郎茔,表是郎妻刻妾名。
潭潭府第倚山城,故旧何须俟价行。阍吏未知穷措大,相公自识老门生。
餐柈夹供丛谈久,铃阁添香燕坐清。头白归来济时了,义田还复课儿耕。
平乐灯宵闹如沸,灯火烘春笑声内。盒奁来往斗芳邻,手帕绸缪通姊妹。
东家西家百络盛,妆殽钉核春满檠。豹胎间挟鳇冰脆,乌揽分搀椰玉生。
不论多同较奇有,品里输无例陪酒。呈丝逞竹会心欢,褒钞裨金走情友。
閧堂一月自春风,酒香人语百花中。一般桃李三千户,亦有愁人隔墙住。
白简飞霜三十载,烈烈英声闻四海。几将长剑扫边尘,貔貅十万频歌凯。
解绶归来赍婺墟,锦衣绣廌耀桑榆。珂里俄惊大星落,雪飙稳驾双鸾舆。
新进嗟嗟旧时泣,九重褒章紫泥湿。有怀何处致生刍,岚桂云杉风飒飒。