墨池催胜游,虞卿枉真迹。
我行浩无期,君归定何日。
非尤年岁晚,自叹机会失。
空烦日卓午,蔬饭满香积。
明山旧春水,英英含白云。隧墓问谁氏,德人在中坟。
生时等荣乐,亡没谁独闻。纷纷蓬科下,侯王岂辨分。
君看兹垄碣,千载播清芬。
双脸,小凤战篦金飐艳,舞衣无力风敛,藕丝秋色染。
锦帐绣帏斜掩,露珠清晓簟。粉心黄蕊花靥,黛眉山两点。
香玉,翠凤宝钗垂{罒/彔}
玉纤弹处珍珠落,流多暗湿铅华薄。春露浥(yì)朝华,秋波浸晚霞。
风流心上物,本为风流出。看取薄情人,罗衣无此痕。
纤纤玉手弹开处,美人之眼泪零落,泪多多濡湿脸上薄薄的铅华粉。泪如春露润湿早晨的花儿,眼如秋波浸润晚霞。
风流是心上的宝物,眼泪本为风流而洒。看那些薄情寡义之人,他们的罗衣上绝无泪痕。
玉纤:纤纤玉手真珠:珍珠,喻眼泪铅华:化妆品,搽脸的粉。春露:女子的眼泪浥:润湿。秋波:女子的眼神。
折杨柳,杨柳牵连常在手。浩荡春光不自知,惨淡铅华那可久。
忆昨枝头雪未销,偷将媚眼逞娇娆。长安大道笼珠箔,小苑回廊映碧绡。
鸳鸯斗作银条脱,翡翠妆成金步摇。此日离亭惜春好,浪捲平林春满道。
已将蝶舞当徘徊,可奈莺歌生懊恼。春去亦无期,春心枉自知。
有条能拂带,无树不飏丝。渭水桥边萦玉缕,洛阳沟上妒蛾眉。
别后含颦谁共处,哽咽笛声悲作语。极目烟云望转迷,但看落絮空中举。
折尽长条不复春,祇馀疋马踏芳茵。此去江山无限恨,一路杨花照眼新。
绿树当门酒肆,
红妆映水鬟儿。
眼底殷勤座间诗。
尘埃三五字,
杨柳万千丝,
记年时曾到此。
无是无非心事,
不寒不暖花时,
妆点西湖似西施。
控青丝玉面马,
歌金缕粉团儿,
信人生行乐耳!
春欲暮,
满地落花红带雨。
惆怅玉笼鹦鹉,
单栖无伴侣。
南望去程何许?
问花花不语。
早晚得同归去,
恨无双翠羽。
春欲晚,
戏蝶游蜂花烂熳。
日落谢家池馆,
柳丝金缕断。
睡觉绿鬟风乱,
画屏云雨散。
闲倚博山长叹,
泪流沾皓腕。