匆匆来去憾如何,望里行人隔碧波。试听悠悠船笛响,一声声似唱离歌。
白日向西没,黄河复东流。人生足著地,宁免四方游。
我行无返顾,祝子勿回头。当须向前去,何用起离忧。
但恐无广路,平地作山丘。令我车与马,欲疾反停留。
蜀客多积货,边人易封侯。男儿恋家乡,欢乐为仇雠。
丁宁相劝勉,苦口幸无尤。对面无相成,不如豺虎俦。
彼远不寄书,此寒莫寄裘。与君俱绝迹,两念无因由。
河亭收酒器,语尽各西东。回首不相见,行车秋雨中。
万里潮州一逐臣,悠悠青草海边春。
天涯莫道无回日,上岭还逢向北人。
初晴天堕丝,晚色上春枝。城下路分处,边头人去时。
停车数行日,劝酒问回期。亦是茫茫客,还从此别离。
春枝:春日草木的枝条。边头:边疆;边地。
茫茫:渺茫;模糊不清。
已矣九川子,临风增惋伤。俄成蕉下鹿,竟作井中桑。
宿草秋迷冢,陈编夕在床。四枝丹桂好,云路看联芳。
阙里移家住海乡,系分沂泗远流芳。壁中旧简存蝌蚪,墙际边宫识凤凰。
放鹤亭空湖雪冷,采芝歌断野云荒。百年一枕钱塘梦,瀰瀰寒潮送夕阳。
人生百岁等叹悲,已判行藏任所之。
笔砚重寻惊梦觉,课程聊复伴儿嬉。
荒原傍海多间趣,闭户观书有倦时。
破帽尘埃今已矣,不妨更借蹇驴骑。
窜逐三年海上归,逢公复此著征衣。
旋吟佳句还鞭马,恨不身先去鸟飞。
长沙入楚深,洞庭值秋晚。
人随鸿雁少,江共蒹(jiān)葭(jiā)远。
历历余所经,悠悠子当返。
孤游怀耿(gěng)介,旅宿梦婉娩。
风土稍殊音,鱼虾日异饭。
亲交俱在此,谁与同息偃(yǎn)。
长沙在楚地的深部,洞庭湖这时正是深秋。
断鸿零雁随着归人的南行愈来愈少,江边的芦苇却长得茂密邈远。
你所走的这条路,记得清清楚楚都是我经过的,路途已经很远了,你也该回来了。
你孤游远行省亲,为人正直,希望你路途平安,睡的香甜。
随着南去的路远去,风土、方言方音、饭食也越来越不同了,吃的鱼虾越来越多。
你的亲友都在河南,到长沙后同谁在一起生活呢。
李正字:名础,官秘书省正字。贞元十九年进士,元和初为秘书省正字。长沙入楚深:长沙在楚地的深部。洞庭:洞庭湖。值:当。
鸿雁少:相传北雁南飞至衡山回雁峰止。再往南去的人少了,鸿雁也少了。蒹葭:芦苇。
历历:清清楚楚。悠悠:路途遥远貌。
耿介:耿直。婉娩:依恋之情。
稍:渐渐。日异饭:饭食也变样了。
亲交:亲友,亲人。息偃:休息。