故乡久别断音书,早晚归来一室虚。门巷似前何所别,仅无径草费芟除。
哲人叹逝川,志士悲廪秋。
流光不暂停,忽忽岁欲周。
凉飙袭迥野,飞霜皓盈畴。
华林失鲜辉,奔溪杀湍流。
万化傥日徂,吾生难独留。
而我苦不乐,徘徊复何求。
世途多轨辙,今行非昔谋。
徒尊耿耿意,龃龉固莫投。
时乎不再来,岂余敢怀尤。
王道炳日星,历聘疲轲丘。
归欤既改旆,浩然亦架辀。
寂寞甯子歌,栖迟长卿游。
客嘲徒自解,天问终不酬。
长揖未免烹,说难竟遭囚。
行藏或大谬,圣贤共悠悠。
含思疚愤积,念往川途修。
煌煌青春姿,蹉跎恐兹由。
谅非宏达观,那能齐百忧。
酒旗数尺飐东风,茅屋参差绿映红。春色满前吹不尽,紫骝嘶过小桥东。
梧桐一叶飞金井,唧唧虫鸣露华冷。明月流辉入绮疏,夜深照见娉婷影。
心切辽阳在何处,千里云山渺烟树。征鸿嘹呖度西风,恨身不逐鸿飞去。
起来独自步中庭,耿耿双星河汉横。几回徙倚不成寐,银烛光寒摇画屏。
何独怜今夜,一年容易秋。雁都为过客,月只照离忧。
珠露洗檐白,心潮到海休。清风扶薄醉,倚断小洋楼。
久负南山约,披襟趁小晴。摩云天欲近,极目路疑平。
块垒胸中化,清凉脚下生。烟波衔日处,一棹自孤行。
秋窗昨夜秋风起,百感心成一寸灰。
千里雁来书未至,五更虫语梦初回。
地连洛汭浮云断,山接荥阳夕照开。
何日黄河航一苇,中条山顶望青台。
苍茫望落景。
羇旅对穷秋。
赖有南园菊。
残花足解愁。
时运无长荣,清商多悲音。悲音一何苦,壮士有远心。
萧萧风篁乱,琴瑟蛜蝛吟。寄言眷万古,托之千霜林。
浔阳有馀波,涯岸倘能寻。
热去解钳釱,飘萧秋半时。微雨池塘见,好风襟袖知。
发短梳未足,枕凉闲且欹。平生分过此,何事不参差。