假山砌叠真相似,双竹浇培画不如。
万屋尘嚣无间断,一轩气象自清虚。
持齐欲趁龙华会,升座能繙贝叶书。
官罢亦将辞北阙,携筇先访故人居。
空堂深深闪灯烛,群奴鼾眠声动屋。
豆肥草软马亦便,嚼美只如蚕上簇。
天事由来不可量,初更月出星煌煌。
须臾变作霏霏雨,客枕不眠知夜长。
浮世岂忘我,衰颓无片能。绝交惟独往,问字几人曾。
门径长青草,轩窗挂紫藤。莫言少客访,见有五台僧。
蛮笺象管夜深时,曾赋陈宫第一诗。宴罢风流人不见,
废来踪迹草应知。莺怜胜事啼空巷,蝶恋馀香舞好枝。
还有往年金甃井,牧童樵叟等闲窥。
东屯花恼只颠狂,五柳门前翠著行。
更遣大瓢来断送,忍教醒醉问渔郎。
一幅蓬窗尺许天,有时连翠有时烟。多因索句高眠却,失看梅花水驿前。
饮酒当尽醉,逍遥当及夜。西风送嫦娥,欣然面东嫁。
京洛多权豪,游服相随。
青牛中甸车,白马连环羁。
珩佩竞照耀,绅组旧参差。
驺鸣行人驻,倏若流风驰。
名园不问主,下辇辄失嬉。
秦官锡雕盘,光禄假羽巵。
侏儒善为优,邯鄣有名姬。
坐客应馀论,雇眄成恩私。
卤簿留国门,谁何不敢讥。
归业卧华堂,琐窗承文楣。
武夫莹庭阶,壁珰攒荣题。
列烛正晶荧,喷香常逶迤。
明朝入君门,密侍白玉墀。
开言迎合旨,群公默无为。
乍请考工地,亦拜床下儿。
吹嘘枯稊生,指雇千钧移。
回瞻狥名士,猿介尔何施。
朱云折槛去,梅福弃官归。
寂寞扬子云,口吃不能辞。
著书述圣道,徒许俗人嗤。
汉室已久坏,往事垂于兹。
眇然千载下,慷慨有馀悲。
蒋山南望近西坊,亭馆依然锁院墙。天子未尝过细柳,将军寻已戍敦煌。欹倾怪石山无色,零落圆荷水不香。为将为儒皆寂寞,门前愁杀马中郎。
我昔游阆风,词贤辱追随。玄关扣扃钥,浩荡无津涘。
迩来二十载,尘迹惭凄迷。春华枉抛掷,泉石慵留题。
感此白雪音,调高知者稀。明珠海底跃,走盘光陆离。
援笔思赓酬,忽忆邯郸嗤。挑灯坐沉夜,繁星烂晴辉。