李郎良爱我,速行更留行。留行惜将离,稍展信宿诚。
速行肸当归,早涖岁寒盟。两意浑难定,其寔还相成。
廿年已倦游,欲乞扮社灵。刲羊祭大隐,为我辞尘缨。
便向芙容浦,笃老绝送迎。青山肯破例,何难养伯龄。
事不如人意,又复担双簦。双簦解念我,十步九屏营。
似君真清福,古欢杜柴荆。乃怜征夫困,魂梦辗转萦。
游人纵解维,亦为尔怦怦。况有竹湖叟,关注均不轻。
松梧阁下梦,长共枫林青。
自家池馆久荒凉,却过邻园看海棠。
日色未嫣红锦被,露华犹湿紫丝囊。
掌中飞燕还能舞,梦里朝云自有香。
银烛莫辞深夜照,几多佳丽负春光。
牛渚矶头青雀舫,蛾眉亭上紫鸾笙。月中只可赋秋兴,酒后不宜留步兵。
万里长河何处尽,百年遗恨此中生。水波总是英雄泪,刬却青山气未平。
潦倒无能因不才,乐然笑口有时开。呼猿洞边采药到,浴鹄湾头载酒回。
对客且容谈玉麈,题诗何必寄银台?瓮中听取春浆熟,便买鲈鱼煮四鳃。
赤壁不改色,汉江依旧流。二龙争战后,风月属扁舟。
紫藤满架月华明,一片凉风络纬声。犹有西江未归客,倚船因尔动离情。
月华飞下海棠枝,楼头春风鼓角悲。
玉杯吸乾漏声转,金剑舞罢花影移。
蘂珠仙子笑移烛,唤起苍潭老龙哭。
一片高山流水心,三奏霓裳羽衣曲。
初如古涧寒泉鸣,转入哀猿凄切声。
吟猱撚抹无尽意,似语如愁不可听。
神霄宫中归未得,天上此夕知何夕。
琼楼冷落琪花空,更作胡笳十八拍。
君琴妙甚素所悭,知我知音为我弹。
瑶簪琅佩不易得,渺渺清飚吹广寒。
人间如梦只如此,三万六千一弹指。
蓬莱清浅欲桑田,君亦辍琴我隐几。
为君歌此几操琴,琴不在曲而在心。
半颦如苦万绿缕,一笑不博千黄金。
我琴无徽亦无轸,瓠巴之外余可哂。
指下方尔春露晞,弦中陡觉和风紧。
琴意高远而飘飘,一奏令人万虑消。
凄凉孤月照梧桐,断续夜雨鸣芭蕉。
我琴是谓造化柄,时乎一弹混沌听。
见君曾是蘂珠人,欲君琴与造化并。
昔在神霄莫见君,蘂珠殿上如曾闻。
天上人间已如隔,极目霭霭春空云。
长江浩浩送千古,江流不断鱼龙舞。
芦花荻花愁暮云,天风吹我客湓浦。
移舟回首思故人,凄然一登琵琶亭。
琵琶亭上秦天远,琵琶亭下楚江横。
呜呼我祖唐少传,兜率天中已归去。
客来倚棹问渔翁,香山居士今何处。
冰魂雪魄挽不回,涛山浪屋空崔嵬。
樯乌惊起水鸥睡,绕船明月夜徘徊。
谪官江左秋风惨,江上黄昏月黯黯。
那堪送客闻琵琶,况对怨女不伤感。
洛阳城外虾撁陵,下有甲妓何娉婷。
花落色衰婚舶客,独守孤舟伴月明。
手抚琵琶意呜唈,挑拢撚抹缓复急。
大弦哀哀小弦悲,孤舟嫠妇岂不泣。
霓裳才歇六么鸣,四弦尽作裂帛声。
碧落黄泉两凄苦,幽愁暗恨不堪听。
凛如猿咽梧桐晚,款若莺啼春昼暖。
鹍弦转处如胡笳,宫调弹时若羌管。
江州司马一断肠,灯前老泪如雨滂。
老妇低眉娇滴滴,琵琶掩面罗衣香。
初弹如珠后如缕,一声两声落花雨。
诉尽平生云雨生,尽是春花秋月语。
罗衣揾泪向人啼,妾是秦楼浪子妻。
流落烟尘归未得,青楼昔在洛阳西。
今嫁商人岂妾意,一曲萧骚夜无寐。
秋风吹破居士心。琵琶声声堕珠泪。
居士左迁郁小邦,鼎鼐志愿犹未降。
闻其曲声见其语,万斛愁肠如秋江。
江花江草庐山下,春江花朝秋月夜。
江风飕飕江水寒,不见长安十年话。
当时风月亦有情,为伊翻作琵琶行。
居士悲乐似此妇,此妇激发居士情。
居士还朝此妇死,琵琶古声今已矣。
邦人江上建此亭,古往今来亭下水。
柿叶翻红枫叶黄,荒烟压蓬月堕樯。
星霜磨老香山句,香山骨冷今如霜。
亭空江阔情何极,一思古人一叹息。
两岸横芦今画楼,山水窟中安乐国。
江国凄凉人自悉,香山一去三百秋。
长江不管愁人恨,泪与江波不宽余流。
九江风月嗟无主,孤月依然几今古。
江头愁绝到三更,琵琶不作亦凄苦。
我来适是九世孙,思贤怀古独销魂。
悲风如舞琵琶调,哀鸟如歌琵琶弦。
古人去去不复返,孤亭寂寂寒江远。
琵琶无声万艇横,留得庐山遮醉眼。
萧瑟兮枫林,呜咽兮岩泉。
於此明月夜,拨动相思弦。
音容尚如昨,恩爱空自怜。
天风吹广寒,夜露飘飞仙。
夫岂不垂念,孤凤谁与眠。
人生亦客寄,胡不俱死遄。
使我向阑干,泪雨如涓涓。
隔岸芦招手,沿溪柳拜人。两庾黄竹路,水齧白沙津。