我友溪堂爱说诗,兵厨况有酒如池。
留髠一石从来惯,访戴扁舟莫太迟。
已办鸱夷陪后乘,姑令从事作先驰。
凭君试向松江望,绿涨蒲萄正渺瀰。
鹤书杳杳上岩云,锦里安车忽暮曛。二陆久当为世瑞,一夔留与护香芸。
中春涧壑晴如暝,亭午松萝气自薰。倚槛欲歌招隐赋,客尘痼我不成文。
愁云暖日愁无边,荔枝园下客舣船。
呜呼宴安毒於鸩,燎原戒之爝火燃。
杨家妖女去复入,开元治乱翻覆间。
绿云一楼天上去,食自不旨寝不安。
长生昵语月皎皎,沉香醉梦春酣酣。
羯鼓数垢花破萼,霓裳一曲天开颜。
薰风殿开苦嫌执,骊山聊辔来游盘。
汗绡红透心渴烦,荔枝不来惨不欢。
飞尘一骑关山晓,奔腾那知血溅道。
一朝羽檄渔阳来,决策西狩殊匆草。
百年宗社弃若遗,何计奈渠春风貌。
雨铎琅珰惊昨梦,云栈崎岖回马首。
凄凉故驿疾扬鞭,岁月转眼弩落弦。
张后李父自一时,西内荒阶满苔钱。
金鉴难忘曲江相,浯颂长怜聱叟元。
涪陵荔枝不须辨故物,紫金鲈骨何幸还陵园。
丹山之岩兮阻且深,丹山之云兮必其霖。
中有地质学兮静处,冠及峨兮瑶簪。
方辙兮坎滞,陶返辔兮穹林。
辛夷兮为屋,芷幄兮兰衾。
世与我兮异好,不可揉兮精金。
信有味兮恬漠,亦何怨兮寡朋。
猿嗥兮鹤愤,鸟悲兮蛟吟。
忽西崦兮堕日,急响绝兮玉琴。
载营业员魄兮焉逝,空桂枝兮萧森。
朔风兮陵厉,白书兮多阴。
素车兮丹旐,曷返兮遥岑。
天高兮地厚,古往兮来今。
彼达观兮超旷,奚死生兮爱习。
四方兮上下,杳眇兮莫寻。
鹤归兮何日,瑶草碧兮劳我心。
涕浪浪兮沾襟,君无滞兮远淫。
救楮为谋意甚忠,人间岂不愿流通。未论子母权轻重,无奈官民价异同。
产计高低藏自可,用难节缩出何穷。秤提须信无奇策,贱则因多少则穹。
终岁吾伊祇自苦,多生习气未全除。却嫌俗态骚骚尔,宁作閒民皞皞如。
肯羡孔光灵寿杖,且烧韩愈送穷车。一编受用床头易,却似忘筌已得鱼。
数本山丹似晓霞,多情恋恋野人家。自从五月至九月,还有三花或两花。
莫笑萧疏同寂寞,早曾烂漫见纷华。篱边黄菊今全未,且对芳樽拾堕葩。
钓石摩挲久席珍,儒冠非误一朝伸。修程鹏击三千里,次榜龙飞第二人。
讲紫阳书聊倚席,纵青云靶早彯缨。十传先辈家声大,又喜中朝诵句新。
金石同心好,言言可起予。纫兰应足比,伐木义何如。
慷慨输情久,芬芳入室初。诺能为一布,佩不必三闾。
椒榝能欺我,松梅合友渠。衔杯时对饮,冷淡共园蔬。
二十七年成抵用,半供忙走半闲过。
挑灯又守今番岁,对酒愁听去日歌。
平世及知更事少,穷身惟恐受恩多。
尽情试检床头历,奈尔匆匆此夜何。